Bir yaraya merhem olmayı başarabilir miyiz?

Şöyle bir göz atayım diye girdiğimde Milliyet Blog sayfasına sevgili Mesut Selek’in duyurusuna denk geldim, o duyuruyla birlikte de sevgili Fahrettin Çitil’in sayfasına düşüverdim!

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=224799

Küçük Cengiz ve ailesinin durumunu da böylelikle öğrendim…

O an aklıma evde şu an kullanılmayan halı geldi, “Ahh, dedim, keşke ulaştırabilsem Cengiz’lerin evine!” İzmir’den Adıyaman’a nakliye bedeli tek başıma belimi kırar, ama olur ya, hani kimin evinde kullanmadığı ancak işe yarar malzemeler varsa toplansa, bir kampanya yapılsa, hatta nakliye için bir sponsor falan bulunsa, ne bileyim, hatta Milliyet Blog Yönetimi bile nakliye işini üstlense, bir yaraya merhem olsak az da olsa…

Başarır mıyız?

Cengiz’lerden, Cengiz’in annesi gibilerden çok var bu ülkede, biliyorum, her birine yetişebilsek keşke, mümkün değil, ama madem Cengiz ve ailesinden haberdarız şu anda, madem üzüldük durumlarına, bir el atsak fena mı olur?

Nakliye konusu şu an bireysel olarak beni zora sokan, yoksa Fahrettin Bey’den başka kimse duymadan çoktan yola çıkmıştı halı, yanına da bir şeyler eklemeden de olmazdı: Çocuklara hediye paketleri, özellikle az biraz yeni oyuncak, zira çocukların kederli yüzlerini ışıltıya boğabilecek bir sihirleri vardır!

Anneye bir miktar erzak, yüreğini en ezen konulardan biri de mutlaka budur…

Çocuklara baba olamayız, elbette, anneye eş, ama yüreklerine bir sevgi, bir güven duygusu yerleştirebiliriz.

Az da olsa ışık olabiliriz, hiç bilemeyiz ki ufacık bir katkı yaşama tutunmalarına kanat olur, biz bilmeyebiliriz, görmeyebiliriz, ancak kim bilebilir ki Cengiz bu sıkıntılı zamanında bir karar alır, okuyan- yazan o amcalarım-teyzelerim gibi olacağım der, içimizden bir doktoru, öğretmeni, bankacıyı, gazeteciyi ya da mühendisi örnek alır ve de başarır!

Fena mı olur az da olsa uzatsak birer ışık, en azından Cengiz’e ışık tutmayı öğretmiş oluruz, bence…

Ne dersiniz, böyle bir kampanyanın altından kalkar mıyız hep birlikte?

Gülgün Karaoğlu

Ocak, 21/2010