Bir Yaz Yağmuru... Bölüm.3 (Ordu-Perşembe Soğukpınar Köyü)

Ağaçların dalları yere vururcasına rüzgâr ile dans ediyordu. Bu dans, sonunda gökten toprağa hediye yağmur sularının geleceğinin habercisiydi. Gökyüzüne bakıldığında bulutların gri ve siyah tonlarının sürekli hareket halinde olduğunu görmek zor değildi. Bulunduğumuz köyün rakımının beş yüz metre olmasına rağmen deniz, güzellikleri gözlere göstermeye hevesli Karadeniz bölgesi coğrafyasının elverdiği ölçüde güneşli bir havada net bir şekilde görülebiliyordu. Ama bugün öyle miydi? Tabii ki hayır… Sis ve duman hareketi rüzgârla birlikte çalışma yapmaya başlamış ve denizin üstü beyaz bir örtüyle kaplanmıştı sanki…

Çevremizde bulunan kişilerle etrafı gezmek ve ayaklarımızı çalıştırmak için kısa süreli bir geziye çıkmaya karar vermiştik, yağmurun birazdan yağacağını hesaba katarak… Evden çıkış noktamızda yaklaşık yüz metre uzunluğunda etrafı ağaçlarla kaplı ve rüzgârın esintisiyle yere dökülmüş yapraklardan görülmeyen bir yoldan geçmemiz gerekiyordu. Rüzgâr yaprakları bir sağa bir sola savururken içimizde soğuk bir ürperti belirdi. Sanki sonbaharı yaşıyorduk yaz mevsiminde.

Yakınlarda bulunan meyve ağaçlarının “benim meyvelerimi yemez misiniz?” davetine hayır diyemeyen gruptan bir kişi yakınlardaki taflan ağacının siyaha dönüşmeye başlamış taneciklerini toplamaya başladı ve elleri ile ağzının meyvenin etkisiyle mor renge bulaşmasına aldırmadan yemeye devam etti. Diğerlerinin dikkatinden bu durum kaçmadı ve onlar da uyum sağladılar. Meyve ziyafeti sona erdiğinde yola koyulmaya başlayacak grubumuz beklenen bir sürprizle karşılaştı. Neydi bu sürpriz derseniz yazımızın başında belirttiğimiz bir hediye; YAĞMUR…

Yüz metre rekorunu kırmak istercesine bir koşudan sonra evin yağmurun bizi ıslatmayacağını bildiğimiz bir yerine geldik. Dışarıya yağmurun yağışının güzelliğini izlemek için birkaç sandalye çıkardık ve seyrine doyum olmayan doğa güzelliğini seyre koyulduk…

Beytullah ARPACI

02.08.2008 ORDU-Perşembe Soğuk Pınar Köyü

Tatil-Gezi Notlarım Bölüm.3