Bir yazarın varoluş çabası

Bizim yani Türkiye sınırları içinde yaşayan bizlerin, tek ortak noktamız kebabı sevmemiz değildir. Ondan da daha baskın bir ortak özelliğimiz vardır umursamamak, kayıtsız kalmak, yok saymaktır.

İşte bu yok sayışlarımız zaman zaman bir olay karşısında veya bir sanatçının yaptığı bir beste, yazdığı bir yazı ile aralanır gibi olur ama kısa süre sonra yine umursamaz halimize döneriz.

Tamda bu noktada 40 yılı aşkın bir süredir yazılarıyla varolma, umursanma çabasında olan ve üslubundan hiç ödün vermeyen edebiyatımızın usta kalemi Necati Tosuner den bahsetmek istiyorum. İstatistikler ne söyler bilemem ama yakın çevremde çoğu kişinin yılda bir kitabı bile tam olarak bitiremediğinin biliyorum bu yüzdende Necati Tosuner adını duymadığınızı da biliyorum. Olsun, bundan sonra , en azından ölmeden bir sanatçıyı umursamanız dileğiyle bu yazıyı yazıyorum.

Necati Tosuner, en iyi bildiği şeyleri yazan bir yazardır. Ne mi onlar? Onlar varolduğundan beri sırtında taşıdığı kamburu, yokolma isteği, yağmuru,aşk hüzünleri, kaçışlarıdır. Onun belkide 30 yıl öncesinin bir yazısını okuduğunuzda her defasında, eğer istersek, şekilci toplumumuzu, şekilci yetiştirdiğimiz çocuklarımızı, bir prototip olarak kendimizi daha çok sorgularız. Eğer umursanmak istiyorsak da kendimize bir şans tanırız, onun gibi yalın olmak için bir şans tanırız.

İnsanın tamamen çıplak olması hiçbir zaman kolay değildir ama biliyorum ki onun öykülerini okuduğunuzda yara almadan başınızı kitapdan kaldıramayacaksınız . Belkide her öyküsünü bitirişimde hissettiğim biraz daha arınmışlık duygusu da bu yüzdendir.

Necati Tosuner’i okursanız ve okurken umursarsanız ve önemsediğiniz fikirlerini hayatınız boyunca kabul ederseniz siz de korkmadan kral çıplak diyebilecekseniz.

Başlarken edebeiyatımızın usta kalemlerinden demiştim eğer merak edip araştırsanız aldığı ödüllere heryerden ulaşabilirsiniz. Merak etmeniz dileğiyle.