Bir yıllık mola,

"Düşünceler, beyninde dolaşan bilardo topları gibidir. Konuşursan ağzından, yazarsan kaleminden dışarı çıkar."

Yıllar önce dinlediğim bir konuşmadan aklımda kalmış bu sözler. Nerede ve kimden dinlediğimi anımsayamıyorum. Ama bana göre doğru söylemişler.

Geçen yıl, evimde konuşabileceğim kimse yoktu. Eşim, Dokuz yıldır İzmir'de yaşayan kızımızın yanında olabilmemiz için, şartlarımızı oluşturuyordu. Arkadaş ve dostlarımla haftasonlarında buluşup konuşabiliyordum. Evime geldiğimde ise; tüm düşünceler, bilardo topları gibi beynimde dönüp duruyolar, dışarı çıkmadıkça beni rahatsız ediyorlardı. Eskiden günlüğüme yazdığım düşüncelerimi, yeni tanıştığım Milliyet Bloğa yazarak rahatlar olmuştum. Hem, çok sesli bir günlüktü Milliyet Blog. Dost sesleri geliyordu yazdıklarınıza. En uzaklardan ama en içten... (Daha ne olsun?...)

Sayın Ahmet ÜMİT, Gaziantep Üniversitesinde, 2005 yılında yaptığı konuşmada, Yetmişsekiz kuşağının yaşadıklarını konu alan eserlerin yeni yeni yazılmaya başlandığını anlatmıştı. O zaman televizyon dizisi "Çemberimde Gül Oya" yeni başlamıştı. Sebebine gelince; "yaşananlar hazmedilmedi ki daha" demişti. Biraz zaman geçmeli yaşanmışlıkların üzerinden ki ortaya güzel eserler çıkabilsin.

İşte bir nedeni de bu olabilir. Onüç yaşında öğrenciyken geldiğim, iyi kötü, Otuzdört yılımı geçirdiğim kentten ayrıldım geçen yıl. Olaylar çok hızlı gelişti. Yazma hızım, yaşama hızıma yetişemedi. Bu nedenle mola verdim. Blog yazmadım, ama hep okudum. Okumak iyi gelirken, yazmamak rahatsız etti.

Yeni yeni mısır patlamaları gibi oluşuyor düşüncelerim. Bir yıl aradan sonra, bu ilk yazımla tekrar merhaba diyorum.

İZMİR-2009