Bir yolculuk hayal ediyorum

Bir yolculuğa çıkmak istiyorum yolu hiç tükenmeyen, ara sıra mola verip sonra yeniden devam ettiğim bir yolculuk olsun …

Ne kimseyi tanıyayım, ne de kimse beni ..

Sadece boş boş gezeyim eskiden olduğu gibi, ellerim cebimde, boynumda fotoğraf makinem, kulaklığımdan gelen hoş bir müzik eşliğinde …

İnsan neden hep sahip olduklarının nankörü sahip olamadıklarının delisidir anlayamamışımdır fakat insan zaman zaman yalnız kalmayı özlüyor sanırım …

Hayatın o kocamanlığı içinde bazen kaybolduğumu, boğulduğumu hissediyorum, kaçıp kurtulmak istiyorum fakat kaçıp kurtulmak istediğim o hayat istemediğim şeylerin yanında, hasretini çektiğim şeyleri de sunuyor bana …

Binmediğim hiç bir otobüs beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde gittikçe azalıyor hayat ... Susmalara hapsettim kendimi ve şimdi haykıra haykıra susuyorum ...

Memleketime doğru olsa yolculuğum diyorum, denizim koksa buram buram, adı Ege olsa doğduğum yer, İZMİR olsa ...

Hedef yolun bahanesidir amacı değil, yokluğunu varlığına sığınarak yaşıyorum er ya da geç ömrüm olduğu sürece bir gün yine sana geleceğim İZMİR kucaklar dolusu birikmiş özlemim ve yaşanmamışlıklarımla bekle beni ... bekle ...