Bir yolun yolcusu

Bu akşamüstü yine bir yolculuk var bedenimde. Ateşböcekleri de eşlik ediyor bu defa yolculuğuma. Işıldıyor, ışıldıyor. Bir ışık süzmesi içinde yürüyorum. Animasyon filmi gibi geliyor bu olay bana. Hayat filminden ANI’lık bir sayfa. Ve hikayemin başlangıcıymış. Hayatımın başlangıcı bu an oluyor. Varolduğumu anlıyorum. Ben VAR’ım. Bedenen ve ruhen içindeyim hayatın. Hayat benden birçok parçayı söküp atsa da; aralarlara sıkışmış ufacık bir kan pıhtısı kadar olan bedenim harekete geçiyor. Yeni bir ben yaratıyor;

Küçücük bir ben vardı;

Kocamandı yüreği;

Severdi karşılıksız,

Aşık olurdu türlü tekme atmalara;

Ve kapının önüne koyulmalara rağmen,

Belli etmezdi;

Ama yaralanırdı;

Yaralanırdı yüreği;

Tuz basılırdı gül yerine,

Dağlardı;

Dağlardı yüreğini kızgın bir hançer,

Yüreğim ağlardı;

Ağlardı.

Ben bende büyüdü. Benden, benden koptu. Beni, beni düşünmez; ben bana acımaz. Ben benden korkmaz oldu. Yokuşlara gebeli dikenli yollarda yürür oldum. Bastım çıplak ayak dikenlere…

Yürüyorum. Ateşböcekleri çevremde dolaşıyor yine. Çekirge sesleri de katılıyor bu mecaraya. Yalnız bırakmıyor. Yalnız kalmış ruhumu. O an hissediyorum yalnızlığımı. Ben yalnızım;

Yalnızdım;

Yalnızlığımla övünürdüm önceleri;

Yalnızlığa koşar;

Yalnızlıkta bulurdum kendimi;

Yalnızlık ilaçtı dertlerime;

Yalnızlık yaşamaktı;

Yalnızlık huzuru bulmaktı.

Sarhoşum. Sarhoşum hayata sarhoş. Tam bir Leyla havasındayım. Söylüyorum şu şarkıyı; dönüyor; dünya dönüyor. Dünya benim eksenimde dönüyor. Dünyaya kafa tutmuşum. Dünya ile bir kavgam var şimdileri. Dedim ya Leyla bir haldeyim. İçmişim yalnızlık şarabını doyasıya. Yudum, yudum işlemiş içime. Kokusunu içimde hissediyorum. Kokusu bedenimi, ruhumu kaplamış;

Yalnızdım;

Satmıştım kendimi dünyaya,

Ama itti;

İtti beni dünya,

Bende dünyayı ittim sonraları;

Kutuplaştık,

Kavgalarımzı başlattık,

Sonra;

Sonrası derin bir uçurum;

Derin bir ayrılık başlangıcıydı;

Dünya ile aramda.

Ben onu özler oldum,

O mu bilmem ne der;

Ben yine eski ben olmak istiyordum,

İstemedi oda sırt çevirdi bana;

Ve ben yalnızdım,

Yine yalnızlaştım,

Ben artık eski benden uzaklaştım.

Kendini arar ya insan. Kendimi aradım işte o ateşböceklerinin arasında.

Işıl. ışıl ışıldayan o renk cümbüşünün ortasında. Kayboldum ışık süzmesinin içinde. Kayboldum. Ve; eriştim artık sonsuzluğa.

Bak gidiyorum;

Son nefesim çıkıyor;

Son kez haykırıyorum dünyaya,

Yavaş yavaş yok oluyor haykırışlarım,

Boğuluyor, boğuluyor,

Ve son nefesimde bitiyor, .

Görüyorsun dünya;

Görüyorsun ya;

Gidiyorum işte,

Yalnız geldiğim yanlızğımla.

OsMaN