Bir zamanlar genç olduğuna inanmak öyle zor ki Annem .

Sandıktan yamalı bohçalarını çıkardıkça anlıyorum seni. Ne kadar da özenle hazırlamış annen çeyizini anne. Şimdilerde kutsal sayılmayan evliliği kutsamak sandıkta ve göz nuru verilen emekten başladığını anlıyorum.

Şimdilerde hepimiz artık usandık evlilik sözcüğünün basitliğinden. Size yetişmemiz zor bizim kusurlarımız o kadar fazla ki. Tüketiyoruz tüketiyor anlayacağın cancağızım yok etmek üzerine kurulu bizim sistemimiz.

Yabancılaştık sizin değerlerinize ve örf diye kendinize sığındığınız ve mutlu olduğunuz kapıları yıktık önce. Şimdilerde sandık yok çeyizlerde. Bavulla doldur çık baba evinden git sevgilinin evine eş kapısı olsun sana ev. Hayatımız gibi sevgilerimizde göçebe. Elimizde bavulumuz ve kalbimiz her an hazır gitmeye ve kalmaya. Kaç gün ya da kaç ay belli değil. Artık ömür cümlesi sadece giden yıllara bakılınca söyleniyor. Yaşlandık ve geçti ömür anne…

Kızımız olmadığı gibi bizden sonra bakılacak sandık ta kalmadı. Seninle birlikte o da mazi oldu bize.