Bırak gitsin

kaç gece daha kaçacaksın gerçeklerden

kaç sabah daha acılar içinde uyanacaksın

geçmişi özlemekten ne zaman vazgeçeceksin

geçmiş seni ortada bırakmışken

daha ne kadar ruhunu hırpalayacaksın

ondan kalan herşeyi parçalamana

can kırıklarını çiğneyip yutmana değecek mi

tüm yaşadıkların…

yarınları hak etmediğine

kim karar verdi

ey yüreği kırık, ruhu naif, bedeni yorgunum…

daha yeni bakmıştım

papatya falına

yeni umutlar gördüm

yine gözlerinin içi parlıyor

yeniden çoşkuyla kahkahaların inletiyor ortalığı

tam bedenin kavuşmuşken

huzuruna

neden istersin ölümü…

her gelene koşulsuz açtığın yüreğini

yanında götürmek istediklerinde

neden susarsın…

sonu yıkıntı olsa

elinde virane bir gönül

aynada çıplak, yıpranmış bir beden

kalsa da…

bırak onunla bavulu gitsin…

beynimin içinde amaçsız dolaşan harfleri bir araya toparlayıp önce kelimeler haline getirmeliyim ..