Bırakın Dağınık Kalsın

Hayat bize acıyı zaten getiriyor, bizim sorumluluğumuz neşeyi yaratmaktır. Kimi durumlarda yaşamı olduğu gibi kabullenmek ve hayatı akışına bırakmak gerekir.

Bizi yoran hayatın kendisi değil, taşıdığımız maskeler ve hayır diyemediğimiz insanların sırtımızdaki yükleri, insanların halden anlamayan sağırlığı. Bizi üzen hayatın kendisi değil, insanların değişmeyen ön yargıları.

Uzaklaşacaksın kafana, kişiliğine uymayan, farklı istekleri olan, değer vermeyen, sözleriyle, hareketleriyle aşağılayan, hiçbir konuda çaba sarf etmeden sadece almayı bilen, acılardan beslenen, dertleri, sıkıntıları hiç bitmeyen, sadece kendi dediği olsun isteyen, egosu yüksek, duygularını, insanca davranışlarını önemsemeyen sevgisiz soğuk kişilerden.

Biraz da kendin için yaşayınca güzelleşiyor hayat, biraz durup soluklanınca dinleniyor yürek. Gelmeyeni umursamadığın, gideni sessizce uğurladığın, sadece kendin istediğin için bir şeyi yaptığın zaman özgürleşiyor insan.

Herkesi mutlu etmek zorunda değilsin. Herkesi zaten mutlu edemezsin. Hem neden herkesi mutlu etmen gerekiyor? Herkes seni mutlu etmek için birbiriyle mi yarışıyor? Kimse için yaşaman gerekmiyor, çünkü kimse senin için yaşamıyor. Hataların da olacak, insanları mutlu etmeyen kendi doğrularında, hatasız olmamızı bekleyenler varsa sormak gerekiyor, hatasız olmadığımızı anlamaları için ne yapmak gerekiyormuş? Kendine iyi bak yeter, herkesten önce sen lazımsın sana.

Başarıyı hedef alın mükemmel olmayı değil, yanlış yapma hakkınızdan vazgeçmeyin, vazgeçerseniz yeni şeyler öğrenme ve gelişme olanağınızı kaybedersiniz.

Mükemmel olmanıza gerek yok sahte olmayın yeter. Fazla mükemmeliyetçilik insanı yorar yıpratır bırakın dağınık kalsın.

HÜLYA ÇAKICI