Bırakıp gitmeler olmasa

Hep daha iyi olmaktan bahsederiz..

Daha çok vakit ayırırsam acaba böyle olur muydu? deriz.

İçine bir hüzün çöreklenir ama sen kulak asmak istemezsin.

Bilirsin ki kulak asarsan seni çekip alacak içine. Bir daha kurtulamayacağını ve yok olup gideceğini düşünürsün. Doğrudur hüzünler bizleri sarıp sarmalar.

Sonunda bir bakmışsın ki melankolik bir durumda bunalıma girmişsin. Uyurgezer gibi dolaşırsın. Baktığın her yer sana bir şeyler anımsatır. Boşuna çevirme yüzünü başka yöne orada da mutlaka bir iz bırakmıştır.

Bırakıp giderken bunları tahmin etmemiştin değil mi?

Hani kolaydı? Hani çabuk alışırdın?

“Giden gitmiştir, giden zaten hiç senin olmamıştır” bu söze sığındın ama olmuyor değil mi?

Giden senden bir şeyleri de beraberinde götürüyor. Sen artık yarımsın onla giden tarafından sonra.

Asla hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Unuttum artık dediğin anda bir hüzün bulutu geçecek gözlerinden.

— O şimdi ne yapıyor?

— Acaba hiç aklına geliyor muyum?

— Şimdi mutlumu?

Bunları aklından kovdukça sana inat cirit atacaklar beyninde. Çünkü sen bırakıp gitmiştin unutma. Bu ağırlığı hep taşıyacaksın yüreğinde.

Sonra bir şarkı duyarsın uzaklardan günün birinde;

“Gitmek mi zor?

Kalmak mı zor?”

Giden gerçekten çekip gidebilmiş midir?