Bıraktığın yerden

Ne başındayım ne de sonundayım seni yitirmenin...

Bekliyorum umutsuz olmaktan çok,
Saf bir umudun ağacını sağlamakla.
Karşımda akan şu ırmağa göstermiyorum acımı,
Ve gözyaşlarım karışmıyor artık ona.
Ne de sen biliyorsun senin için ağladığımı.

Ne başında ne de sonundayım seni yitirmenin...

Sevdikçe acım artıyor,
Ve acıyorum, sonsuz bir düş kadar olan sana.
Tıkanıp kalıyor yüreğimde büyüdükçe aşkın,
Bakışlarınla sürükleniyorum uçurumlara.
Sen gecelerimdeki serinliği en iyi bilensin,
Sabahlara erişensin, ellerimin titreyen bitiminde...

Ne başında ne de sonundayım seni yitirmenin...

Yeniden kurdum hayatı senin gözbebeklerinde,
Seninle oldu ırmaklar boyu düş görmek,
Ve serinlemek sabahın denizinde.
Tükenmek bilmedi sen oldukça sokaklar,
Tüm çiçekler, yollar,
Senin varlığınla aktı bedenime.

Ne başında ne de sonundayım seni yitirmenin...

İki insanız şimdi,
Dünyanın sınırsız anlarında yaşayan.
Ben sana ve kendime acıyan,
Sen saçlarında rüzgarlar taşıyan sevgilim.
Biliyorum ardında anılar,
Ve bir parça gülüş,
Yitip gideceksin bir gün...

Ne başında ne de sonundayım seni yitirmenin...

Sensizlik kalacak bana.
Bir bahçe dolusu hüzün.
Bir çift mavi yün çorap.
Ve bıraktığın yerden karışmak hayata...

Cem Köse(1961)