- Kategori
- Gündelik Yaşam
Biraz ben ve kendim
karmaşam üstüne biraz umut
Bu Haziran sonunda işsizler ordusuna asker alımı varmış. Talepler her sene olduğu gibi oldukça fazla. Kapıları başvuranlarla aşınmış olmasa da ordunun; orduya talepler bir hayli fazla. Onbinler telaffuz ediliyor ancak kesin rakamlara ulaşmak şimdilik güç. Herşey sınavlara bağlı, tabi hocalara, çalışmalara, sınavlara, devamsızlığa, not ortalamasına, ha unutmadan; bir de sınavlara...
Şubatta orduya katılmayı tecil ettirenler de var tabi ki. Biraz da şanslılar, belki de tersi.
Bunlar kafamdayken ve bir bunlar kadar da karışıkken, karalama kağıdına kalemin düşmesi şart oldu...
Ben: Ben ve Kendim'im
Ilık süte batırılmış
Çifte kavrulmuş bisküvi
misaliyim.
***
Biraz ben ve kendim
Birbirine
Karşıt gibiyim.
***
Ruhum yumuşak,
Sanki içim rahat
Ama düşünceliyim
***
Ne isem,
o olunca
Kendim gibiyim.
***
Bazen de benim
İçimde hayallerim
Yani ben; hayallerim'im
***
Düşteyim,
İçim değişirken
Sessizim.
***
Üzerimde
Vazifesiz yüklerim
Hiçbirine asi değilim
***
Tükenmişliğim,
Yorgunluğum ve umutsuzluğum
ve biraz da ben
***
Yani şimdilik
sadece
Kendim'im...
********
Sonrası ne olacak bilmem ama şimdilik ne isem o'yum.
Ne olmak istediğim mi?
Kimin umrunda?
Olsun, en azından biliyorum ben neyim...
Haa bu arada; mor karmaşa rengim, beyazsa umudum...