Biraz gücüm olsa

Seslenirim ve duyuramam sesimi. Gecenin bahçesinden zayıf ışıklara tutunup gökyüzüne çıkarım. Gökyüzünden yeryüzüne baktığımda gördüğüm karmaşa karşısında şaşırmam. Aydedenin kucağında bir yer bulur ve uyurum. Rüyamda o karmaşayı susturabilecek kadar güçlü olduğumu görürüm.

O karmaşanın içinde olmak istememe rağmen geriye döndüğümde daha doğrusu yeryüzüne indiğimde yapılabilecekleri düşünürken yorgun düşerim.

Hayatın içinde ve insanların kendi içlerinde yaşadıkları karmaşa sınırlı dakikalarda çözülmüş gibi olur. Güzel bir müzik ya da deniz kokusu...

Zayıf ışıklardan aydedenin kucağına ulaşacak kadar gücüm varsa daha da güçlü olabilirim diye geçer içimden.

O gücümün kalemimde olduğunu hayal ederim. Kalemimin kokusundan kağıtların beyazlığına uzanırım.