Bireysel sorumluluk

Üniversitede derslerimiz çok zevkli geçerdi. Bir gün derste ülkeyi kurtarmakla (!) meşguldük. Konu toplum bilinciydi. Oradan ülke meselelerine geçmiştik. Ders bitmek üzereyken hoca öyle bir cümle söyledi ki, sınıfça dilimizi yuttuk.

“Herkes kendini kurtarsa ülkenin kendini kurtarmaya ihtiyacı kalmazdı.”

Doğru söze ne denir ki? Hiç kimsenin desteğine muhtaç olmadan kendi ayakları üzerinde durabilmek ve yarına kalacak kadar güçlü olabilmek. Elbette insan önce kendini kurtarmalıydı ve ardından eğer vicdanı ile fedakarlığı arasındaki dialoğa kulağını tıkamamışsa kendini kurtaramayanlara da yardımcı olmalıydı.

Her insanın iradesi üzerinde bir toplumsal kaderi vardır. Ne doğacağımız zamanı ne ülkemizi ne de ailemizi biz belirleyemiyoruz. Ne kadar yaşayacağımızı bile bilmiyoruz. Elimizde olanları gücümüz oranında geliştirerek yaşamdan doyum almaya çalışıyoruz. Koşullar ne kadar zorlasa da toplumsal kaderimizin zorluklarını aklımızı kullanarak ve çok çalışarak aşmaya çalışıyoruz. İçinde yaşadığımız toplum bu özgürlüğü ve fırsatı eşit olarak vermese de en azından kısıtlamamaktadır.

“ Her insan her şey karşısında her şeyden sorumludur “

( Dostoyevski )

Kişisel sorumluluklarının farkında olmayanlar maalesef olumlu sonuçların sorumluluğunu memnuniyetle üstlenirken olumsuz sonuçların sorumluluğunu ya başkalarına ya olaylara ya da koşullara atfediyorlar. Eleştirildiklerinde ise bir takım mazeretlerle sorumluluklarından kaçıyorlar.

İnsan yaptıklarından sorumlu olduğu kadar

yapması gerektiği halde yapmadıklarından da sorumludur.

İnsan kendi payına düşen hata oranı %1 bile olsa bunun sorumluluğunu üstlenebilecek kadar dürüst, adaletli, onurlu ve güçlü olmalıdır. Elbette başkalarının hatalarını eleştireceğiz ancak aşırıya kaçmadan, gerginlik oluşturmadan, yapıcı bir biçimde eleştirmeliyiz.Tepkilerimizin olumlu ve dengeli olması insanların hak edip etmelerine bakmaksızın bir başka açıdan kendimize duyduğumuz saygıya dair önemli bir sorumluluktur.

Farkındalıklarımız arttıkça duyarlılığımız, duyarlılığımız arttıkça da sorumluluğumuz doğal olarak gelişecektir. Bencilliklerimizden arınıp üst düzey bir farkındalık ve duyarlılıkla başkalarını rahatsız etmeden yaşama becerilerimizi daha da geliştirmeliyiz.