Biri erkek dokuz kişi...

Yine haberlerden, yine kan!...

Bıçaklanarak yada ateşli bir silahla öldürülmeyi yeğlerlerdi belki de, ne yaptık ki ölümü hak ettik diye düşünmek yerine…

İran’da biri erkek dokuz kişinin recm ile hüküm giymesi onanmış!

Cık cık cık… diyorum, ne oldu anne diye sordu oğlum, “Recm” oğlum!... “Biliyordum ama hatırlayamadım, neydi ki o anne?”

Yarı bedenine kadar toprağa gömüyorlar oğlum, sonra da herkes taş atarak öldürüyor!

“Ayyyy….”

Hı hı oğlum, maalesef ayyyyy…. İçi gidiyor insanın!

Hayvanlar dahi öldürülürken acı çekmesinler diye yöntemler geliştiriliyor, ette helallik aranıyor, insanlar taş ile öldürülüyor, iftira yüzünden de olabilir, kim bilir!

Taş atıla atıla!...

İçi kıyıla kıyıla!...

Allah adına!...

Cıks… Sevgi diyorsa bir güç, uymuyor mantığıma!...

Taş at, gözü çıksın, at kafası yarılsın, beynine beynine at, hadi durma bir an önce, acısından kurtulsun!

Beyin parçalanmadıkça nasıl ölür ki bedeni toprağa saplanan bir insan taşlarla?

Acıdan bayılır belki, bayılınca canı acımaz değil mi?

İçgüdüsel korumak ister kollar bacaklar, çırpınamayınca, karşı duramayınca toprağa, içgüdüler ne yapar?

Sonra… Ötenaziye karşı çıkar çoğu insanlar, Allah’ın verdiği canı Allah’dan başkası alamaz diye, onun da acı ile ölmesini isterler, Allah adına!...

Allah ve sevgi, iç içedir diye öğrendim, yanlış öğrenmişim sanırım, Allah’ı benden çok sevenler sevgisizce, hınçla, kinle insan öldürenler!

…..

Susma ve usul usul ağlama vaktidir artık…

.….

Bir taş atın önce kendinize, kayırmadan bedeninizi ve düşünün ki recm ediliyorsunuz, ne isterdiniz?

Kalksın bu yasa!

Kalkmıyorsa…

Usul atın taşları canım acımasın mı derdiniz, çabuk olun beynimi parçalayın ki daha fazla acı duymayayım?

.….

Düşünme vaktidir artık…

Gülgün Karaoğlu
Temmuz,25/08