Birisiyle alay ettiğiniz zaman onunla birlikte siz de küçülürsünüz

Bazı kimseler alay edilmeyi hak ederler, alaylık halleri vardır, toplumun değer yargıları bunu bildiği halde bu pejmürdeleri savunur. Üzerini örttüğümüz birçok yamuğumuz gibi bu hastalığımız da doktor görmeden taburcu ediliyor. Oysa insanları övdüğümüz gibi yermemiz, eleştirmemiz de gerekir ki nerede olduklarını bilsinler. Çapulcu ayı Kazım ve pejmürde yırtık Niyazi tam alaylıkken sesetmez üstelik översek ayılıkları ve yırtıklıkları devam eder; kişi eksiğini bilmeli.

Gülünecek hali olan birine ben gülerim arkadaş; gülünecek hali olmasın. Bu konu tam bıçak sırtı; alay edene hak verebilirsiniz, alay edilmeyi de doğru bulmazsınız. Birinden birini seçmek sizi anlayışsız yapar. Hayatımızdaki çoğu şey böyledir; biraz ondan biraz ondan.

Yüz kişiye sorun, doksan dokuzu “insanlarla alay etmek doğru değil” diyecektir. Alay etmek o kişi hakkındaki düşüncenizdir. Beğenip göklere çıkarırken iyiydi ama. Ben hayatımızdaki olumlu olumsuz bütün duyguların, hal ve tavırların, davranışların olduğu gibi çırılçıplak yaşanması gerektiğini düşünüyorum. Abaza bir kadın “canım bir erkekle beraber olmak istiyor” diyebilmeli. İşte böyle arsız, utanmasız hayatta insanlarla daha az alay edileceğini düşünüyorum. Gerçek hayatı yaşamadığımız için insanlarla alay ediyoruz. Ama insanlar da alay etme konusunda bizi tahrik ediyorlar. O kadar çok açık veriyorlar ki alay etme konusunda kendimizi tutamıyoruz. Kafasına gülfidanı diken bile var. Hani özel tercih olsa amenna “yer bulamadım” diyor!

Alay etmek çok keyifli bir şey ama etik maydanozlar keyfimizin içine ediyor, camgöz Fettah’a “Allah yaratmış, adam naspın” deli koruyan türküsü yüzünden dilediğimiz gibi gülemiyoruz. İnsanların eksiği, ayıbı gülme nedenimiz, kırk numara ayakta kırk numara ayakkabıya gıdıklasam bile gülmezsin.

Alay etme hakkımız alay edilme hakkımızdan daha fazla olmalı, aradaki fark etik maydanozlara kalmalı. Birisi ile alay ettiğiniz zaman onunla birlikte siz de küçülürmüşsünüz, öyle diyorlar ve siz de bunun farkına varıyorsunuz. Birileriyle alay eden ve kendisiyle alay edilen kimseler toplumun rengidir; tabiî ki sonunda vicdan yapmamak şartıyla. Haklı olarak alay ettiğinizi ayırmazsınız, zira evrenin tavşanları alay etmeyi baştan haksız ilan etmişlerdir.

İyi insanlar zaten alay etmezler, kötülerin de umurunda değildir. Alay edilenler ne iyi insandır ne de umarsız kötü. Toplum davranışa bakar, alay ediyor musun, kötüsün “Donunu bağlayamayan adama aferin mi diyecektik” İnsanlar komik bulduğu her şeyle alay ederler.