Birtanem

İyi ki varsın. İyi ki tanımışım seni. Yirmili yaşlarımızın ilk yıllarında, birçoklarına göre kavak yelleri eserken başımızda, iyi ki karar vermişiz bir güzel yolculuğa birlikte çıkmaya. Yoksa nasıl yaşayacaktık bu mutlulukları. İkimiz de biliyoruz ki ne sen bir başkasıyla olabilirdin, ne de ben. 

Bin dokuz yüz yetmiş dokuz yılının ılık, güneşli bir bahar günüydü. Aylardan Nisan’dı, günlerden Salı. Kambur Özcan’ın yerine oturmuştuk öğle saatlerinde. Tüm masalar doluydu, insan sesleri, gürültüler, yanımızdan gelip geçenler.. Hepsinin ortasında ayrı bir dünyada gibiydik. Yalnız sen ve ben vardık. Masamıza yemek için bir şeyler aldıktan sonra kısa bir sessizlik olmuştu. Konuşmadan birbirimize bakıp kalmıştık. Sonra nasıl dile geldim de ‘ resmen başlıyor muyuz bu gün ?’ diye sorabildim bilemiyorum. Gözlerinde cevap hazırdı ama evet sözcüğünü duyduğumda nasıl heyecanlandığımı, uzatıp ellerimi masanın üzerinde titreyen ellerini nasıl tuttuğumu bir ben bilirim. Çok iyi anımsıyorsun, ayın üçüydü. Ben ‘ bu gün ayın üçü, seninle beni çıkartırsak bir nisan kalır, şaka gibi’ demiştim. Gülmüştük. 

Seninle tanışmamızın üzerinden yaklaşık on ay geçmişti. Bu sürenin büyük bir bölümünde sınavlar ve yaz tatili nedeniyle görüşememiştik. Arada görüşmelerde de hep birileri vardı yanımızda. Okul arkadaşları, yurt arkadaşları. Kolay değildi Ankara’da, hele o yıllarda, o okullarda okurken özel ilişkilere zaman ayırmak. Ama ilk gördüğüm andan itibaren yüreğimde ve beynimde yalnızca sen vardın..Sende kendimi bulmuştum bir anlamda, yani sevmiştim.O yüzden bırakmaya, ertelemeye hiç mi hiç niyetim yoktu. 

Ankara pusluydu o yıllarda, ağırdı. Zor günlerden geçiyorduk hepimiz. O ortamda iyi ki yeşertebilmişiz bu sevdayı, inadına. Karanlık değil aydınlık kazanacak, karamsarlığa set çekecek umutlarımız diyebilmişiz. İyi ki sen varmışsın yanımda, birlikteymişiz. Hasarsız atlatabildiysek o yılları , birazı şans ise, çoğu senin sayendedir. Bir ömür boyu diyerek başladığımız bu yolculukta sevgilim, arkadaşım, sırdaşım, dostum, eşim oldun yıllar boyunca. Çok iyi bir anne oldun çocuklarımıza. Sayısı az da olsa, sıkıntılı günlerimizde sevgimiz tuttu bizi ayakta. Yıllar geçtikçe sevgimizin, saygımızın eksilmeyip arttığını görmek en büyük kazancımız oldu. Birey olarak da, aile olarak da hep başı dik durabildiysek eğer, sevgimiz için emek harcamayı bırakmamamızdandır herhalde. 

Bu güne dek paylaştıysan yaşamını benimle, bir o kadar yıl daha dayanabilirsin diye düşünüyorum. El ele, yan yana, omuz omuza geçirdiğimiz yıllara yenilerini ekleyebiliriz birlikte. Ankara’da başlayan, İzmir’de bu güne dek devam eden yaşamımızın güzelliği için teşekkür borçluyum sana. … 

İyi ki varsın bir tanem. 

İyi ki yaşamımızdasın.