Biten sevgiye

Bir insanı severken, onu tam da  yüreğinde duyarken yaşamından çıkarmak nedir? Onu artık yaşanmışlıklar çöplüğüne atıyorsun için titreyerek. Bitiyor bir sevmek. Bir sevmenin yanında , onun için üzülmek, kaygılanmak, ne olacağını bilememek de bitiyor. O artık herkes gibi biri olup sıradanlaşıyor. Artık onu duymayacak yüreğin; onun için günler geceler boyu dertlenmeyeceksin. Onu sileceksin yaşam sayfandan. Hiç bir şarkıda anmayacaksın adını. Şiir okumayacaksın onun için.

Bir evren bilincin oluştu yaşadıkça. Geniş, kocaman bir varoluş. Zamanı ve yok oluşu anlamaya çalışıyorsun. Yıldızlara tepeden bakıyorsun artık. Boşlukları, kara delikleri tanıyorsun. Bir  insanı yitirmek nedir bu genişlikte? Bir yıldız kaymasıdır gökyüzünde; karanlıkta bir düşüştür.  Bir sönüş.

Severken sevemez oluş  neden bu kadar acı? Artık onu kalbinden çıkarıyorsun. Yıllarca içinde ağırlamış olduğun birini. Onu evrene saçıyosun. Yaşanmışlıklar çöplüğüne. Bir kara delikte, bir karanlıkta yitip gidecek. Ölüm gibi soğuk bir unutuluş başlayacak. Asla geri dönemeyiş, bir kesin bitiş.

Bir insanı severken neyi seviyorduk biz?  Bu çırılçıplak kayalıklarda bir buluşmaydı yalnızlığımıza. Ölümlü varlığımıza bir avunma. Karanlık yalnızlığımızı paylaşarak ölüm bilincimizi unutmaya çalışışımız.. Onunla biraz birlikte yürüme isteği. Biraz durp bakmak bu önlenemez gidişe biriyle. Bir hazin yol arkadaşlığı...Artık onu çıkarıyorsun yürüyüşünden. Yanında yok. hepsi bu kadar.

O kendini nasıl önemli sayıyor bu yürüyüşte?  Geçerken elin eline değdi işte. Aslında hepsi bu.

O nasıl da kibirli senin yanından ayrılırken. Biliyordun aslında; düşmek üzere duran bir nesneydi o.

O nasıl da yürüyecek sensiz, ve başı dik. Bak işte o yaşanmışlıklar çöplüğünde nasıl da mutlu. Düşen her gün onu da bitirecek. Geriye bakmadan yürü. Onu orada bırakarak yürü. O artık zamandan ve mekandan düştü. O artık yok. Çünkü sen yürüyorsun yolunda. Aklın ve cesaretinle yürüyorsun. Geniş evrene, yok oluşa karşı yürüyorsun. Yalnız ve yüreklisin. O kim oluyor ki.... Bırak bitsin.

Bir evren bilincin oluştu yaşadıkça. Karanlığı, yokluğu tanıdın. Bir kadını sevmek bir yıdızda yok oluş gibi. Zamanı yürüyorsun sen. Çiğneyip geçiyorsun. Geride kalıyor yaşanmışlıklar çöplüğü. Yürüyorsun ölüme doğru. Gözlerin kısık, başın dik. Geçmiş zamanlar sönerek yitiyor karanlıklarda. Bir yeni zamana atlıyorsun bir uçurumdan atlarcasına. Bir ölümü daha geçiyorsun. Bir ölümlüyü bırakarak geride. Sevmek; Hepsi bu.