Bitenler ve Gidenler...

"Hayat, gelecek için planlar yaparken başımızdan geçenlerdir." Bu sözü seviyorum ama türevlerinide ben eklemek istiyorum.

Hayat yaptığımız tercihlerdir, yürümeyi seçtiğimiz yollardan geçerken yaşadıklarımızdır. Bu yollarda kimi zaman tek kimi zaman "evet, doğru insan bu" dediğimiz, sevdiğimiz kişiyle yürürüz. Yürürken bazen biri daha geride kalır, yorulur diğeri onu elinden tutar ve kalkması için yardım eder. Kısa ya da uzun bu yürüyüşte elinizi tutanın sizi sonsuza dfek ısıtıp ısıtamayacığını anlayabilrisiniz...

Adımlarınızın uyumunu kestirebilirsiniz.

Belki melekler şehrindeki gibi büyülü ve unutulmaz olması için çıkmıştınız yola birlikte ve fakat bazen hayallerle, isteklerle yaşananların getirmiş olduğu noktanın birbirine çok uzak olduğunu acıda olsa görürsünüz ya zorlarsınız biraz daha ya vazgeçersiniz hemen.

Ben zorlamaktan yanayım. En azından denenmeli sonrasında "acaba"lar ile başlayan sorulara ihtimalli cevaplar bulmak için beyninizi patlatmaz pişman olmazsınız.

Ama denediniz ve fakat yine mi olmuyor artık yıpratmakta mı bu yürüyüş iki tarafıda... Biraz daha yürürseniz nefretle mi yoğrulmaya başlayacaksınız yoksa?

Üzgünüm ama sanırım bu SON nokta olmalı. Bunu anladığınız andan sonra çıkan ilk yol ayrımında yine çizebilmeli kendi yolunu...

Ve fakat nasıl çizilecek bu yol? Yıllarca yürünen yolun sonunda hele de ayrılan sadece yollar olup buna karşın yüreğinde, dimağlarında ve hatta gözünün önünde hala o varsa, hala seviyorsan onu?
İçten içe hala canını acıtıyorsa ve ağlatıyorsa seni bu gelinen yol ayrımı, üstelik bunu siz istemiş ve kabul etmişken nasıl çizilir hayat yeniden?

Nasıl avutursunuz kendinizi? " Başlayan herşey biter buda bitecekti elbet ve bitti" mi dersiniz?! İşe yaramaycaktır elbet. Şişelere vurmak isteceksiniz belki kendinizi UNUTMAK için ve fakat aslında daha çok hatırlayacaksınız.

Ama geri dönüş yolunuz kapalıdır ve alışmaya çalışmaya çalışırsınız ona ulaşmanıza yardım edebilecek her türlü iletişim aracından uzaklaşmak belki alışmaya çalışmak için yardım edebilir ve zaman geçtikçe anlarsınız ki alışmaya çalışmak değil yapmanız gereken alışmak zorundasınızdır!

Kolay olmasa gerek...

Tanrı kimseyi ALIŞMAK ZORUNDA KILMASIN dileğiyle...