Bitişmi bilemedim!

Bir dönüm gibi aslında .Geriye dönüş, göç etmek gibi galiba…

Bilemediğim, erkenmi  geçmi, normalmi karar vermediğim bir değişim. Ne çocuklukta, ne ergenlikte , ne genç kızlıkta, ne evlenip  evimin kadını olduğunda, ne anne olduğumda ne de boşandığımda yaşadığım süreçlerin hiç biri ile alakası yok. Doktor bu haberi bana verdiğinde, yaşayamadığım kadınlığımın elimden gittiğini, kendimi en olgun hissetiğim bu yaşlarda birden elmanın dalından hızla yere düşmesi gibi birşeydi hissettiklerim.

Kendime nasıl yakıştıracaktım, nasıl atlatacaktım, yine güçlü kadın rollerine mi bürünmem gerekiyordu onca yorgunluğuma rağmen. Bol bol yürü, kilo alma, atlatırsın dediğinde kulağım uğulduyor, soğuk terler dökerken birden şükretmek de geliyordu aklıma.Şükürler olsun bununla atlatıyorum diye.. Sonrasinda yine yine soğuk terler, elmanın hızla yere düştüğündeki ezilmeyi hisseder gibi. Hiçbir yere sığamıyor insan. Böylemiydi ilk genç kızlığa geçişim anımsamıyorum. Başlangıçlar kolayken sonları zor atlatıyor insan bunu anladım bir kez daha. ‘’40’lı yaşlardaısn vah vah çok erken ‘’ dediklerinde üstlerine yürümek geliyor içimden durup kalıyorum öylesine sessizce. Alev topları patlarken içinde hiçbirşey olmamış gibi çalışmaya devam etmek de cabası...

Yüreğimde kuşlar uçuyor sanki volkanlar patlarken.

06.03.2016 00.23