Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

25 Ocak '08

 
Kategori
İlişkiler
 

Bitmek

Bitmek
 

Fotoğraf Nilgün Özdemir (Yassıada)


Nasıl ve ne zaman? birden bire mi yoksa yavaş yavaş mı? Uyandığımda bir sabah ya da son sayfasını kapattığımda bir kitabın, dindiğinde yağmur ya da eşiğinden attığımda adımımı.

Bitti, biliyorum ama nasıl?

Korkunç bir ağırlıktı son hatırladığım. Bazen boğazımı sıkan bir ipti. Girdaplara kapılışımdı dönem dönem. Derin derin nefeslerle içimden çıkarabileceğimi düşündüğüm ama başaramadığımdı.

Şimdi bitti. Biliyorum bittiğini ama ne zaman?

Kendim için aldığım papatyaların parasını öderken mi bitti? Kırmızı güllere bir anda sırtımı dönüp, beyaz özgürlükleri tercih ettiğimde belki. Uzun bir yürüyüş sonrası soluklandığım, yalnız da yürüyebileceğimi düşündüğüm o öğlen sonrasında mı?

Elimi uzattığımda sevmek için bir bebeği, ilk kez bizim bebeğimizi düşlemediğimde mi?

Bitti, ‘biz’ yok artık ama ne şekilde?

Şişedeki şarabın bitmesi gibi mi? Cüzdanımdaki paranın ya da çalan bir şarkının bitmesi, kumsalın denizde, denizin ufuk çizgisinde bitmesi gibi mi?

Sinema biletimi tek kişilik aldığımda ya da kaçırdığımızda mı komparsitayı?

Çayımın son yudumunu bardakta bırakıp masadan kalktığımda, bırakıvermiş miydim yoksa oracığa.

Ama hayır, bırakmadım, biliyorum. Bendeydi ve bende bitti ama niçin?

Sözcükler bittiği için olabilir mi? Ki biterdi çoğu kez zaman ama söyleyeceklerimiz bitmezdi. Kağıda dökülürdü öncesi yokluğumuzda ve birbirimize anlatmaya devam ederdi, sonrası yokluğumuzda.

Sözcükler yavaş yavaş eksildi, yazılı notlar kısaldı. Ve bitti.

Hissettim, bitti ama ne uzunlukta bir zaman dilimi içinde? An mı, dakika mı, saat mi?

Doldurmanın yıllar aldığı bir yükü boşaltmak için ne kısa bir zaman değil mi?

Yıllarca süren bir pembe dizideki acıların son bölümde son dakikalarda bitmesine ne çok gülmüştük. Gülelim mi halimize?

Bitti çünkü belki şu an, şu dakika.

Uyudum bir akşam, uyandım bir sabah, yoktu. Açıp kapıyı çıktığımda içimde değildi.

Tek başıma karşılık verdim dost selamlarına; ‘iyiyim’ dedim, gülümsedim.

İçimi acıtmadı güneş, boğazıma dizilmedi sabah simidi.

Açıp pencereleri havalandırdım evimi ve hayatımı.

Sesin uçtu gitti / açık camlardan

Sevdiğin şarkıyı hiç söylemedim

 
Toplam blog
: 38
: 633
Kayıt tarihi
: 04.01.08
 
 

Safça eski konuklarını bekleyen sahil pansiyonlarından birine kaydımı yaptırabilirim. Yine boşaltmam..