Bitmeyen Açlık

Önceleri insani değerlerdeki açlık,” sevgi” üzereydi.
“ Savaşma seviş” düşüncesi ile de “AŞK” ve muhabbet her şeyin üstünde tutuluyordu.

Şimdi ise o sevgiyi taşıyan” İNSANA”, insanlığa açlık var;
Çünkü değerlerimizi tükettik. Yalayıp yuttuk; Onların yerine ikiyüzlülük, yalan, kavga ve adaletsizlikle besleniyoruz. Hayali görüp, hayali kokluyoruz.

Karnımız hep tok. Ay parçası gibi parlıyoruz; Cilamız giyim kuşam, süs püs.
Takı takla vat’a tıka basa doyduk ve hazmettik. Şimdi yine açıktık.

AÇIZ. Hem de çok “AÇ”. Bizi, değerlerimizle doyuracakları arıyoruz, Kapı kapı, sokak sokak;

Nedeni şu ki!
Karnı tok sırtı pek olarak, yaşayıp yürümek istiyoruz,
GELECEGE VE YENİ NESİLLERE

Berrakça