Biz Başkasınınken

Güneşe duran elvedalar birikiyor teninde;  yakıyor. Yağmurun ıslaklığında savuruyor ayrılıklar saçlarını, kirpiklerine değen duaların kabul olunan yalnızlığı bizde ibadet ediyor. Dağlara vuran gidişler görünüyor izinde; hasara uğruyor.

Islak sokakların ıslak saçlarına vurup geçtiği her yerde hapsedilen mutluluk kiraya çıkıyor. Ödüyor tüm faturalarını bu şehre, yabancılaşıyor kalbimize; yuvamız bize çatı olmuyor… Bir çay ısmarlıyorum şekersiz; boşluklar kiliseye çıkıyor.

Aşk değiştiriyoruz, din değiştirir gibi. En haçlı yerinden, "Amen" diyoruz sevgilere, hiçbiri bizde güzel durmuyor ruhumuz aşka Müslümanken…

Bir başka kadınla bir başka adamın ten bariyerlerinden geçiyoruz; adına, "Nasip” Unutuşa, "kısmet" diyorlar. Kabul, takdirden önce gelir kabul ediyoruz takdirlenirken…

Bir göz yanılsamasıyla görüyoruz yine birbirimizi; çıkan o bulanık fal gibi…

Yollar paydos ediyor arabalar hüznümüzden geçerken. Kazara kazaya uğruyor her boşluktaki her cehennem o pusuya düşerken…

Dilara AKSOY