Biz bittik; yazgımızı İtalya, Belçika, Macaristan belirleyecek!

Mücadele edince, coşunca, rakip de dişimize göre olunca...

Hani, isteyince oluyor, derler ya, işte öyle...

Dün Çek Cumhuriyeti karşısındaki biz, işte öyle bizdik.

Olumsuzlukları olumluya çeviren, üstümüzdeki karabulutları dağıtan, gruptan çıkmak için yapılan son hamleyle, kendine gelen...

Kendimize geldik; 2-0’lık skorla umutları bugüne taşıdık.

Para pul kavgasıymış, aile fotoğrafına girmemekmiş; o, ona küsmüş, bu, buna... Başta “komutan”ın moral bozukluğu...

Bir 3 puanla gelen, öncesiyle sonrasıyla, tam da bize uygun!.

Bir yenilgiyle “Karadeniz’de gemileri batan”, bir yengiyle “dünyalar bizim olan” bir toplumuz...

Her şey bitti derken, umut bitmiyor; bizim kendi bitiremediğimizi başkasından bekler durumuna sokuyor bizi. Çünkü gruptan çıkmak için, bundan sonra bizim yapacağımız bir şey yok!.

Bekliyoruz...

Gün ola, harman ola...

*****

Biz bitti demeden bitmez!

(Bunun Türkçe meali:“Dümen” bizim elimizde. Son sözü biz söyleriz. Bizim dışımızdakiler, bizimle yarışanlar, birer “figüran”dır. Senaryoyu biz yazdık; üstünde oynama, ekleme ve çıkarmalar yapma, bizim onayımız olmadan olmaz! Biz de biz, olmaz da olmaz!.)

Euro 2016’ya bu sloganla gittik.

Sloganın hedefi neydi?

“Bizi bekle Avrupa, Kupa” dendiğine göre, Euro 2016’da final oynamak, Kupa’yı kaldırmak.

Hedef, yıldızlar kadar uzak gözükse de, “ilk aşama” önemliydi. Yani önce, gruptan çıkmak gerekecekti. En iyi üçüncülerden biri olmak gönlümüzden geçiyordu. Şimdilik, üçüncülerden Arnavutluk’u geride bıraktık. Bir ülke takımını daha geçtik mi, eve erken dönmeyeceğiz.

Biz bittik, “dümen” artık, başkalarının elinde; yazgımızı bugünkü maçlar belirleyecek.

(E Grubu'nda İtalya, İrlanda Cumhuriyeti’ne; Belçika, İsveç’e yenilmezse... F Grubu'nda Macaristan, Portekiz’i yenerse... Birinden biri olursa...)

*****

İki maçtaki tutukluk, Çek Cumhuriyeti karşısında yoktu.

Beraberlik işimize yaramıyordu.

Fatih Terim, bu maçın mutlaka kazanılması gerektiğini düşündüğü için, ona göre bir kadro çıkardı. Biz, “zor”u sevdiğimizden, dün kendimize gelmiştik.

Coşku vardı, iki gol vardı; iki daha olsaydı, bugün başkalarının eline bakmayacaktık.

Bugün ya dünkü sevincimizi sürdüreceğiz ya da üç maçtan sonuncusunu iyi oynamanın avuntusuyla eve döneceğiz.

Beklentimiz gerçekleşirse; bunun vereceği “gaz”la nereye kadar, nasıl gideriz, belli olmaz!.

Euro 2016 Finalleri’ne doğrudan katılmamızda “sponspor”umuz Kazakistan’dı; bakalım, gruptan çıkmak için hangi ülke takımı “sponsor” olacak?

Önce, Macaristan mı, sonrasında İtalya ya da Belçika mı?

Belki de, bizi yazgımızla baş başa bırakacaklar, bilemeyiz.

Ha, maç nasıldı; kim, nasıl oynadı?

“İlk aşama” için beklentimiz, puan ve skor olarak gerçekleştiğine göre, bu sorunun anlamı kalmıyor. Kimsenin hakkını yemeyelim, ama Emre Mor ile Volkan Şen, bu takımı “şen”lendirdi.

İkinci golümüzü atan Ozan Tufan, golden önce saçını düzeltmeden topa vurduğu için mutluyuz!.

Son söz:

Bir yenilgiyle “Karadeniz’de gemileri batan”, bir yengiyle “dünyalar bizim olan” bir toplumuz...

https://www.facebook.com/turgutcelik

https://twitter.com/#!/turgutcelik

turgutce@yandex.com