Biz Bizi Kırdık

Dünyada insandan daha iyi ve daha kötü, başka bir canlı yoktur.

İyi olduğu zaman, çok şefkatli ve merhametli; kötü olduğu zaman da ondan daha zalim ve gaddar kişi yoktur.

Kimi zaman melekleşebiliyor, kimi zaman canavarlaşabiliyor.

Sahibi olduğu bilgi, beceriyle; bazen yerin dibine inebiliyor, bazen göğe çıkabiliyor.

Aslında öyle görüldüğü ve bilindiği kadarıyla, o kadar da güçlü olmayan insan, bazen en küçük bir mikroba dahi yenik düşebiliyor.

Hele inanç, iman ve itikattan yoksun kaldığında, değersiz kalabiliyor, şeytanın, nefsinin ve arzularının esiri olmaktan kendini kurtaramıyor.

Bütün bunları kendinde barındıran insan, en tehlikeli varlık olmaktan kurtulamıyor.

Zararlı olma konusunda, canlılara en büyük zararı yine kendisi, yani insan vermektedir.

Maalesef insan, hem faydalı, hem zararlı olabiliyor.

***

Kimileri, kimilerinin değirmenine su taşıyor.

Farkında olmasalar bile!

Ah bir uyanabilseler, o ölüm uykusundan!..

***

Öyle rüzgârdan kaçmakla kurtulamazsın.

Ancak güvenli ve kapalı bir mekâna girmekle atlatabilirsin.

Gerisi sana, cesaret ve inanmana kalmış.

Ya kurtulursun ya da batarsın.

***

Gülün dikeni eline batınca, sakın kızma.

Zamanı gelince, belki gülünü koklarsın.

***

Bir insana vurulacak en büyük darbe, verilecek en büyük cevap; yaptığı kötülüğe karşı, ona iyilikte bulunmak olduğunu söylenir.

 Peki, ya o adamda utanacak bir yüz, bozuk bir karakter varsa, ona ne demeli!

O türden insanlar çok ta etrafımızda!

***

Öyle ki bu zaman da sıkıntılar artıyor, her şeye bir bahanemiz var ve ama'larımız çoğalıyor.

***

Biz de kalp kırabilirdik.

Lakin biz zor olanı seçtik.

Evet, bardağı kırdık.

Bardak kırığında, yerine yenisi gelebilir.

Oysa kalp kırdığında, yerine yenisi gelmiyor.

Maalesef!

Parçalanan elimiz olsun.

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artan@hotmail.com