Biz her şeye bayılıyoruz, biraz da bize bayılsalar…

“Fakirim alamıyorum, param yok yapamıyorum; Allah güzel yaratmamış, ne yapsam ne etsem Skarlet olamıyorum… Bazen aklı da eksik oluyor, davranışları sorunlu… Hangimiz tamız ki… Bir şey diyemiyorsun…” Oysa mazereti olmasa, gel bakalım buraya sarı kız desen, neden saçlarını taramadın…

Toplum mühendisliği hoş değil ama insanların kendi kendilerini değiştirebilecekleri bir bilincin verilmesi önemli… İnsanlarda beğenilme isteği var ama nasıl olurlarsa, ne yaparlarsa beğenileceklerini bilmiyorlar.

Hep mükemmeliyetin peşindeler, dört dörtlük olmak istiyorlar; oysa hem bu mümkün değil hem de eksiklerle de güzel olabiliyorsunuz. Bir de kalıplar, ah o kalıplar… Klişe gülüşler, ondan bundan alınma standart davranışlar…

Bizim en büyük sorunumuz özgün olabilme… Dağlardaki çiçekler birbirlerine benziyorlar mı? Aynı çiçeğin burcuları, goncaları bile farklı… Yeryüzünün çiçekleri peki sizler niye aynısınız? Hatice’yi biliyorum, Ayşe diyorlar nasıl biri olduğunu anlıyorum. Görünce şaşırsam, dilimi yutsam… Hasan hoş bir adam, aynı tanımı Hüseyin için yapmak beni rahatsız ediyor…

Şüphesiz toplumu, insanları (bu arada kendimizi de) değiştirmeye yönelik yazılarımız çok çok önemli. Güzelliklerin bizim dışımızdaki şeyler olduğu (çiçek, böcek, doğa) ve bizim onları sevmek için yaratıldığımız fikrinin yanlışlığını kimse kavrayamıyor. Sen de çiçeksin, evrenin güzelliğini tamamlayan bir parçasın. Saçların dağılmış, zülfün taranmamışsa rüzgâr küsebilir, Ahmet hayal kırıklığına uğrar, Mehmet’in umutları kırılır.

Gülüşleriniz de sadakadır, insanlar paranızı utanarak alırlar ama billur bakışlarınızı değil. Siz sizdeki güzellikleri saklayamazsınız, tomurcuk gülünüz her sabah açmalı. Güzellik ve bakım kişinin suçlarını bile affettirir, nefret küsü durmaz kaygan aynalarda. Yeter ki profilin çatlatsın. Sen kendin de bu dünyayı güzelleştirdiğini biliyor muydun; rüzgârda dans eden eteklerin bulvarların şiiridir. Mutlu oluyorsan ve mutlu ediyorsan güzelsin; simitçiye selam, boyacıya merhaba, doğan güne tebessüm, kahkaha en şuhundan hayatın sokaklarında.

Suratsızlık suç, çirkinlik hata, sevgi ibadet olmalı, aydınlattıkça aydınlanırsın, dağıttıkça çoğalır mutluluk… Cemal Süreyya’dan şiir okuyorsun, yanıma gelmiyorsun. Dağlar sen olmasan da güzel; ama benim fidanım senin gözlerinin ışığıyla büyür, bilmiyorsun.

Mecbur değilsin; ama hani insansan dedik…