Biz istediğimiz kadar hayatımızdalar. Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar!

Çeşitli yaralamalar vardır bilir misiniz?

Kimi silahla yaralar, kimi bıçakla…

Kimi sizi sözleri ile yaralar, kimi de gözleri ile yapar bu işi.

Çeşitli yaralamalar vardır…

Ben yaralamaya da karşıyım çeşidine de…

Nedir yani, nedenler çoktur benim aklımda, niçinler birbiri ile kavga halindedir, hele nasıllar-ı anlatmaya gerek yoktur ki onlar çokturlar.

Neden insanlar şımarıktırlar,

Neden insanlar böbürlenirler,

Neden insanlar insan olduklarını unuturlar.

Bu dünyanın geçici olduğunu,

Bu dünyanın hayal olduğunu unutanlar.

Bu yetmiyor birde yukarıdan bakmalar!

Bana ne senin parandan,

Bana ne senin oturduğun yalından,

Bana ne senin lüks arabandan…

Ben mi harcıyorum paranı,

Ben mi oturuyorum yalında,

Ben mi biniyorum lüks arabana.

Bana ne!

Şemsi Tebriz- ne güzel söylemiş, demişki:

''Hayata tepeden bakarsan insanların sadece tepesini görürsün.
Hayata daima insanlarla aynı mesafeden bak;
o zaman insanların hem yüzünü, hem kalbini görürsün.

Mühim olan yükseklere çıkıp hayata tepeden bakmak değildir;
Mühim olan ne kadar yükselsen de her şeye eşit mesafeden bakabilmektir.

Hayatta her şey olabilirsin;

Fakat mühim olan hayatın içinde "İNSAN" olabilmektir.
Güzel bir gülü, güzel bir geceyi, güzel bir dostu herkes ister.
Önemli olan gülü dikeniyle, geceyi gizemiyle, dostu tüm derdiyle sevebilmektir.”

Ben böyle zatı şahanelerin söylediklerini okuduğumda, yazdığımda, anlatıldığında fazla mı duygulanıyorum bilmiyorum. Bildiğim kalbimin atışları hızlanıyor, bildiğim gözlerim nemleniyor.

Nur içinde yatsınlar.

Birlikte gözden geçirelim istiyorum.

''Hayata tepeden bakarsan insanların sadece tepesini görürsün.
Hayata daima insanlarla aynı mesafeden bak;
o zaman insanların hem yüzünü, hem kalbini görürsün.

Tepeden baktığınızda sadece tepelerini görmek olası. Nasıl yüzünü görebilirsiniz veya gözlerini.

Size ne anlatmak istiyor tepebeden bakınca bilecek misiniz?

İçinde ne fırtınalar olduğunu yine tepede olduğunuzda fark edecek misiniz?

Hayır…

Mühim olan yükseklere çıkıp hayata tepeden bakmak değildir;
Mühim olan ne kadar yükselsen de her şeye eşit mesafeden bakabilmektir.

Hayatta her şey olabilirsin;

Fakat mühim olan hayatın içinde "İNSAN" olabilmektir.
Güzel bir gülü, güzel bir geceyi, güzel bir dostu herkes ister.

Bence de yükseklere çıkmak marifet değildir eğer aşağılara -  aşağılardakilere bakmak niyetiyle bakıyorsanız.

Yine aşağılara bakabilirsiniz, bunun içinde aşağılarda ne oluyor olabilir,

Aşağıdakiler kimler olabilir,

Ne dertleri vardır, nedir sıkıntıları?

Benim yardımım!

Sözün gerisi gelmese de olur mesaj alınmıştır.

Zaten onların sizden istekleri malanız, paranız değildir ki, onlar hatırlanmak isterler, onlar gülümsemenizi isterler ve onların Yüce Rabbim’in şart koştuğu onlarında alacaklı oldukları, sizinde vermek mecburiyetinde olduğunuz selamınızı isterler…

Ne yazık kimse kimseye selam vermiyor,

Ne yazık kimse kimseyi dinlemiyor,

Ne yazık kimse kimseye önem vermiyor.

O zaman nasıl insan olunuyor?

Her şey olabilirsiniz, doğru. Azmederseniz, gayretiniz yoğunsa, kararlı iseniz olursunuz elbette.

Asl olan İNSAN olmaksa önce ondan başlamak gerekmez mi?

İnsan olmak zor değil ki.

Nefes alıyorsunuz, aklınız var en güzeli Yüce Yaradan size hiç durmadan, yorulmadan atan, çarpan, heyecanlanan bir kalp vermiş, aslanlar gibi bir yürek vermiş.

Mesele o yüreğin yürek olduğunu bilmekte.

Mesle sadece kalp pompalar dememekte…

Oysa…

Oysa…

Şems Tebriz-i demişki:

Anladım ki: İnsanlar;
Susanı korkak.
Görmezden geleni aptal.
Affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar.

Oysa ki; biz istediğimiz kadar hayatımızdalar.
Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar!


Bu sözlerin üzerine ne denilir?

Ey yukarıdakiler bakın mı?

Yazılanları okuyun mu?

Ya da!

Nazan Şara Şatana