Biz kendimizi yetiştirmişiz öyle mi?

Vah ki vah… kendim dahil vah ki vah!

Üç tarafı denizlerle çevrili, bunun yanında on adım ötesi ırmak, dere, çay olan ülkem de yüzme bilmememiz kadar acı ne var ki?

Yüzmeyi öğretecek sistemin ne yazık ki çok sonraları yer alması da bir acı durum.

Bunun yanında ilkyardım kurslarının olmayışı, ilk yardım bilgilerimizin tv’lerde gördüklerimizin yüzde seksenini unutmuş halimiz olduğunu da belirtmek isterim.

Hımm yi bir giriş yaptım.

Şimdi asıl meseleye girebilirim.

Geçen Perşembe günü yanımızda bulunan 13-14 yaş ikizlerden biri boğuldu ama ölmedi…

O kadar rüzgar vardı ki… sanırım çocukları rüzgarın etkisiyle dalgalar ileriye, boylarından fazla olan yere sürükledi. Anlık bir olay… Daha an önce babasına elleriyle hareketler yapan çocuk bir zaman sonra batıp, çıkmaya başladı… Baba hissetti ki ne olduğunu boyunu aşan yere kadar gitti ve orada durup, yardım istemeye başladı. İkizlerden kız olanı kendisini suya bıraktı ve beklemeye başladı.

Biz hep bir anda “yüzme bilen var mı” diye bağırışmaya başladık. Allahım nasıl bir acıydı ki o!

Baba suyun içerisinde bir adım dahi atamıyor, oğul batıp, çıkıyor, kızı suyun yüzünde…

Sahilde millet birbirine yüzme var mı diye bağırıyor… O ara ambulans arandı…

Bir ufaklık diyeyim ama enseli, boylu poslu ama yaşı daha 15-16… Bir koşu daldı ve çocuğa ulaşıp, getirmeye çalıştı o ara diğerleri derken birkaç tanesi boğulanı getirmeye diğerleri kızı getirmeye başladılar. O an çocuğun rengi masmavi olmuştu. Biri belinden kavrayıp, suyu boşalttı, sırtına masaj yapıp ciğerlerini boşalttı. Derken ambulans dakikasında geldi.

O an ağlayanlar, çığlık atanlar, depinenler…

Hayır yani, dizlerimin üzerine çöküp, düşündüm. Yüzme bilmiyorsun, tamam… yahu ilk yardım da  mı bilmiyorsun?

Herkes bir şeyler yapıyor, yapmaya çalışıyor ama bilinçli olan yok.

Bu kadar mı eğitimsiziz biz yahu!

İnanın bütün samimiyetimle söylüyorum o hengamenin çok dışında kalan biri olarak utandım; öyle böyle değil çok pis utandım.

Gözümüzün önünde biri yüzme bilmemezlik, diğeri ilk yardım bilmemezlikten çocuk can veriyor.

Şimdi düşünüyorum da diğer boğulmaları… çoğu böyle ölüyor anladığım kadarıyla…

Biz nasıl bir toplumuz böyle?

Elimizdeki çanta kadar telefonlarla, ıpadlarla, falan filanla mı kültürlü, eğitimli sanıyoruz kendimizi yahu…

Öğretim sistemine dayalı, kitaplara bağımlı bir nesil yetiştirmeyi tercih eden Türkiye, eğitim sistemine geçipte hayatın içinden ne zaman yetişmiş gençlikler çıkartacak?

Yerel yönetimlerde dahil, ilgili bakanlıklar da dahil… İlk yardım kursları olmaz mı hiç.. Hoş olsa da kim gider ki… acı ama kendime de söylüyorum, eğer ucunda maddi kazanımı eden bir kurs yoksa, kimde de kılını kıpırdatmaz kardeşim.

Burası Türkiye. Nokta!