Biz kendimizle buluştuk

Milliyet Blog’a uzun bir süre ara verdikten sonra ilk kez, şimdi yazıyorum. Çok keyifli bir akşamın ardından, Milliyet Blog Antalya buluşmasından hemen sonra..

Ayrıntıda gezinmek söylemeseydi bilmeyecektim, iyi ki söyledi. Buluşmaya hiç tereddütsüz katıldım. Her ne kadar yazmasam da Miliyet Blog benim semtim. Arkadaşlarım var orada, aşina olduklarım var. Semtime yeni taşınanlar, henüz tanışmadığım insanlar.. Ben katılmayacağım da kim katılacak..

Kimsenin simasını bilmediğimden kırmızı karanfille mi gitmeliydi, demiştim içimden. Herşey önceden düşünülmüş .. “Milliyet Blog” masasını görünce yöneldim. Tanıştık. Zaten her yüz aşina gibiydi.

Yazarlar çizerler, yani birşeyler üretenler iyi insanlardır derler ya, öyle gerçekten. Yüzlerine mi yansıyor derseniz, evet, bence yansıyor.

Bugün, insanı ilgilendiren her konuya değindik dersem, hiçbir konunun boynu bükük kalmaz. Konu konuyu açtı, herkes bir diğerinin fikrinden beslendi. Ucu bucağı olmayan hararetli konularda ise şairler yardımımıza yetişti. Şiirlerini okuduk, durulduk. Mezapotamya Prensesi hazırlıklıydı, kitapları yanındaydı. Biz kendimizi getirmiştik sadece, eh o da yetti.

Bana ne kaldı bu güzel günden? Bildiğim bir gerçeği tekrar etmeme yetti. Ben yaşça benden büyük insanlarla bir arada olmaktan keyif alıyorum, cümleleriyle bana birşeyler katanlardan.. Düşünen insanların yanında olmaktan, düşündüklerini engelsiz paylaşan insanlarla olmaktan büyük keyif alıyorum. Hayatı seven, insanları seven insanlardan.. Aradaki farkları tolore edenlerden, gözlem yapanlardan, yargısız yaklaşanlardan, güzel eleştirenlerden..

Bana ne kaldı bu güzel günden? Yazma isteğimi körükledi. Ara verdiğimde de ben benim ama yazınca daha bir ben..

Daha çok şey kalmıştır da, düşünmek gerek..

Bu buluşma için emek verenlere, kendini esirgemeden sunanlara, bugüne güzellik katanlara teşekkürler..

Bize ev sahipliği yapan Beach Park Myra, Nihan Hanım ve ekibine teşekürler..

Bir buluşma daha yaşanacaksa, yine varım. Sahi, ne zaman?