Biz neden böyle olduk?

<ı>"5 yıldır evliyim. 2 çocuğum var. Otomotiv sektöründe çalışıyordum ancak, şu
an işsizim... Kirada oturuyorum. Son çare olarak böbreğimi satmayı düşündüm. Bir arkadaşım ...... ilan vermemi tavsiye etti. Alıcı olarak arayanlar oluyor. Ancak fiyatta anlaşamıyoruz. Ailemin bundan haberi yok. Ben de istemezdim böbreğimi satmayı ama başka çarem yok"

"23 yaşındayım. Ailemin maddi durumu çok kötü. Ağır bir bunalımdayım. Yaptığım iş bana kazandırmadı. Çok borçlandım.
Borçlu olduğum kişiler beni küçük düşürüyor. Gururumu kurtarmak
için ilk fırsatta böbreğimi satacağım. Bu işin riski nedir, nasıl
yapılıyor? Bunların hiçbiri umrumda değil. Sadece gururumu
kurtarmak istiyorum"

"İçkim sigaram yok. Kan grubum ......, acil paraya ihtiyacım var, lütfen ciddi olanlar arasın"

Ülkede iş ve iş gücü artık 'beş para' etmiyor.
Belki farkında olmayanımız vardır ancak çoktan tükendi umutlar.
Çaresizlik diz boyu oldu...

'Amma da abartıyorsun' diyenler; abartılı buldukları her kelimemi araştırsın.
Belki değil, mutlaka unuttuğum, gözden kaçırdıklarım vardır...

............

"Her şeyin bir alıcısı vardır" denir ya, çok doğru.
Ama satacak bir şeyin olduğu sürece, satacak bir şeyin kaldığı sürece, satmak istediğin para ettiği sürece...
Ve tabii ki, satmasını da bilirsen...

Kimimiz; önce aklını, kimimiz ruhunu, kimimiz yalanını sattı.
Kimimiz onurunu, kimimiz gururunu ayaklar altına aldı, kimimiz bedenini
kimimiz de ...... satışa çıkardı...

Kan satar, can satar olduk 'hey!'

Beraberinde böbrek karaciğer, 'ne ararsan, ne istersen' ondan olduk.
İkinci el pazarında yaşamsal organlarını pazarlayanlar olduk...

Alıştık herşeye.
Kimimiz kiralık, kimimiz emre amade olduk...

Hiç düşündük mü biz neden böyle olduk?