Biz sana mecburuz ey yeni yıl

Ne zaman yeni yıla yaklaşsam

Bir hüzün çöker yüreğime

Ağlarım çoğu zaman

Bilemiyorum belki de yaşlanmaktan

Belki de hoşlandığım Anadolu’nun

Elimden kayıyor olmasından

Bilemiyorum artık bilemiyorum

Göreceğiz bakalım

Neler getirecek yeni yılımız

Ne getirirse başım üstüne diyeceğim de

Bilmiyorum sizler ne diyeceksiniz

Onun için susuyorum ve Atilla İlhan’a

Kulak verelim diyorum

Yine de inşallah diyelim

Dilerin ki tüm beklentileriniz sizi bulsun

Tüm beklentilerinize kavuşursunuz

Buyrun efendim:

“BEN SANA MECBURUM

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum.

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu şehir o eski İstanbul mudur?

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu

Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor

Eski zamanlardan bir cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziranda mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır, başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin.”

                                 Attila İLHAN

...

Saygı sevgiler sizi bulsun dilerim canlarım