Biz VARIZ… Biz MEHMETÇİĞİZ… Biz TÜRK’ÜZ...

Kelimelerin bittiği yerdeyiz… Ne desek, ne söylesek boş… Öfkelensek de, kınasak da gidenler geri gelmeyecek… Yüreklerdeki yangınlar dinmeyecek… Gözyaşları, hıçkırıklara karışacak binlerce kez… Ateş yine düştüğü yeri yakacak en son…

Sözler yetersiz biliyorum… Gücüm gözyaşlarıma yetiyor. Yüreğim parça parça… Ben de anayım… Bir tek erkek evladım var. Yüzü gözlerimin önüne geliyor… Askere gitmesine bir kaç yıl var daha… İçim sızlıyor… Kahroluyorum… Sonra televizyonda defalarca gösterilen daha geçen hafta şehit olan Mehmetçiklerimizin resimleri geliyor gözlerimin önüne… Işıl ışıl gözleri… Yüreklerinde sakladıkları umutları… Asker mektupları annelerine yazdıkları…Vedalar… Malum mu olur şehit olacakları…

Hiç biri yok şimdi… Mehmetler… Mehmetçikler… Hiç biri yok… Umutları yok… Işıl ışıl gözleri yok…

Ve çok geçmeden yine şehit haberleri… Gepegenç canlar… On sekizinde, on dokuzunda, yirmisinde… Ana kucağından, asker ocağına… Saçının tek teline dokunmaya kıyamazken anası, babası… Hain kurşun nasıl kıyıyor onlara…Nasıl kana boyuyor…

Canım yanıyor… İçim acıyor… Üzgünüm… Elimden bir şey gelmiyor… Gözü yaşlı, yüreği yangın yeri ana babalar sizleri yürekten gelen en büyük sevgimle kucaklıyor, başımız sağ olsun diyorum… Dün gece yasin okudum yavrularımızın ruhlarına…

Tek tesellimiz onların cennette olduklarını bilmek…

Ve biliyorum ki;

Bizler güçlü olmalıyız. El ele vermeliyiz… Dimdik ayakta durmalıyız… Biz VARIZ… Biz MEHMETÇİĞİZ… Biz TÜRK’ÜZ... Evet… Yüreğimiz yanıyor... Ama biz BİRİZ. Bir tek Türk evladı kalana kadar buradayız... BİZ VARIZ...

NE OLUR SON OLSUN VERDİĞİMİZ ŞEHİTLER…

Ne olur bu gidişe SON DENSİN ARTIK…

Analar babalar AĞLAMASIN ARTIK…

Umutlar SOLMASIN ARTIK…

Gencecik bedenler VAKİTSİZ TOPRAK OLMASIN ARTIK…

Geç kalınmadan, daha çok kan dökülmeden, gözyaşları kurumadan SON DENSİN ARTIK…

BU GİDİŞE BİR SON DENSİN ARTIK…

Gepegenç aslanlar …Mehmetçikler…Umutlarını alıp da gittiler…Bu gidiş son olsun artık…

RUHUNUZ ŞAD OLSUN YİĞİTLER… Dağ aslanları… Kahraman evlatlar… YÜREKLERİMİZDESİNİZ...

Sözlerime Mehmet Akif ERSOY ‘un Çanakkale Şehitlerine isimli şiirinden birkaç satırla son vermek istiyorum.

“Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.”

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!

Şimdi birer Fatiha gönderelim şehitlerimizin ruhlarına…