BİZ

Biz, biz miyiz gerçekten?

Biz olabilmenin şartları neler, doldurabiliyor muyuz boşlukları?

Bir sınavdan mı geçiliyor önce, çoktan seçmeli mi sorular, kaç yanlış kaç doğruyu siliyor hayatlarımızdan, yanlışları toplayarak mı ulaşıyoruz doğruya?

Matematiğin dört işleminden mi geçiyor başarımız? Yoksa tarihimizi mi soruyorlar önce, biz olmadan evvelki tarihimizi?

Sen mi ekliyorsun önce, dünümüzü bugüne, yarına, yoksa ben mi? Ortak bir payda da buluşup BİZ mi ekliyoruz yoksa?

Dünden mi güç alıyoruz, anlardan mı? Beklide umutla beklediğimiz yarından…

Yol alıyoruz, ekliyoruz, çıkartıyoruz, tamamlanamıyoruz…

Biz olmaya gayret ediyoruz, iki kişiyi teke indirmeye çalışıyoruz, tekil birinci, ikinci zamirler kayboluyor, çoğulda birinci zamirle bütünleşmeye gayret ediyoruz.

Edebiyattan, mantıktan, matematikten, kimyadan tüm pozitif bilimlerden kazançlarla negatifleri yok etmeye çalışarak biz olmaya çalışıyoruz.

Tekil zamirlerimizde kalsak oysa sen sen olsan, ben bende kalsam, hayat harmanlasa bizi beraber ama ayrı ayrı, bir tutam senden ir tutam benden, eksiltmeden, yok etmeden, bizden ayrı ayrı alarak bizi oluştursa. Savrulsak, kaybolsak, birleşsek, dağılsak, toparlansak beraberce ama ayrı ayrı…

Asıl şimdi sınavdayız, sen, ben olarak ayrı ayrı hayatlarda ama biz olarak da, ortak bir yaşam savaşındayız.

Eksiliyorsun, eksiliyorum, düşünüyorsun, düşünüyorum, sen sende beni, ben bende seni, çarpıyoruz yüreğimizin duvarlarına. Gitmenle, gitmemle, BİZi yıkmadan, parçalamadan, hapisteki yaşantılarımıza, ayrı ayrı, bire iki koyarak çoğalıyoruz.

Sınavı geçersek BİZ olabilmek adına adımlarımız hızlanacak…