Bizden de bir şey olsun

Dedim demeden önce demediklerimizi düşünseydik; ne kadar az yol katettiğimizi anlardık.
Belki de onlar  diyemediklerimizdir; hani söylenebilecek bir kapasite içinde yer alsa, sanıyorum asla saklı kalmazdı içimizde. Bir de yapılıpta söylenmeyenler yanında, asla yapılmadan o kadar çok dillendirdiklerimiz varki, sadece bunlara uysak yaşam yol haritamızı çok önceden çıkarmış olurduk.
Çünkü söylenenler herzaman herkesin yapmak isteyipte çoğumuzun yapamadığı ve özlem duyduğu olumlu düşünülen, önyargısız, düzenli bir yaşam tarzıdır hep. Ve hep olumsuzluk anlarında bizim kötü eleştiri mekanizması devreye girer.
Hemen yargılarız; bundan da ancak bu beklenirdi, Ben zaten ondan bir şey olmayacağını baştan anlamıştım, Bu tiple senin işin zor. Bunun gibi daha bir sürü örnek verilebilir. Bunun adı yargısız infazdır ve ben dahil hepimizde bu kötü özellik mevcut. Bu özelliğin sebebinide kendimce şöyle yorumluyorum ben; başlamak istediğimiz herhangi bir iş, konuşma, tanışma. Gibi durumlarda hiçbir zaman ilk olamıyoruz, ilk olan hep bizim gözümüzde kobaydır. Onun o şekilde davranmasını hiçbir şekilde kabullenemeyiz çünkü alışılmışın dışında birşey yaptı çizgiden saptı. biz hala dümdüz çizgide yürümeye devam ediyoruz helal bize olur.
Kimsede çıkıp demez ki; ulan nereye kadar sağına soluna bakmadan yürümeye devam edeceksin. O işe ilk girişen adam yanlış yaptı evet çünkü ilkti hiç denenmemişti. Bir şeyleri başarmak istiyorsan sende bir ilk olmak zorundasın yaptığın yanlış olacaktır elbet önemli olan doğruyu bulmaktır doğrunun peşinden koşup onu yakalamaktır.
Başarıya ulaşmak için attığın o  ilk adımdır. Önemli olan.