Bizi biz yapan değerler!

Bir zamanlar bizlerde çocuktuk! Ama ne çocuk?
Uslu durursan sana oyuncak alacağım pazarlıkları falan yok öyle!
Olur olmaz herşeye salya sümük zırlamak ne mümkün!
Şöyle bir sert bakışla adeta muma dönerdik vallahi!
"Baban eve gelsin, sen görürsün"
Efendi bir çocuk olmanın tarifi işte bu sihirli cümlede saklıydı!
Hadi bakalım, bir yaramazlık yapta görelim!
İşte böyle dönemlerden geçtik biz!

Çünkü büyüklerimize karşı gelmek saygısızlığın daniskasıydı!

Beynimize ve yüreğimize nakış nakış,ilmek ilmek işlendi bu yüce değerler!
Sağlıklı bir nesil yetiştirmek adına yapıldı tüm bunlar!
Geçmişle günümüz arasında bir köprü kurmamız gerekirse önümüze çıkan fotoğraf çok da farklı değil!

Ailemizden öğrendiklerimizi kendi öz fikirlerimizle harmanladığımızda işte o insan ortaya çıkıyor ne mutlu!

Geleneklere bağlı kalarak çağdaşlaşmanın belki de dünyada tek örneğiyiz ne güzel!

Ancak günümüzde bu güzel mirası korumak ve yeni nesillere aktarmakta ne kadar başarılı olduğumuz konusunda ciddi kuşkularım var!

Çünkü çocuklarımız yarını inşa etmek için değil sadece günü kurtarmaya yönelik yöntemlerle yetiştiriliyor!

Kendilerine tanınan sınırsız özgürlükler sayesinde sorumsuzlaşıyorlar!
Sözde modern insan görüntüsü vermek adına yapılıyor tüm bunlar!
Belki farkında değiliz ama yüzlerimize maske takıyoruz aslında!
Sonuç olarak bir dönemler olmazsa olmazımız saydığımız Aile içi dayanışmalar giderek azalıyor!

İşte bu nedenledir ki bizi hayata bağlayacak manevi bir değer aradığımızda bulmakta zorlanıyoruz!
Alışageldiğimiz o güçlü yapıyı mumla arıyoruz!

Oysa kişinin mutlu bir hayat sürdürmesi için ille de sağlıklı bir aile yapısının olması gerekir.

Konuyu bu yönüyle ele almam bu nedenledir!

Gerekli tedbirleri zamanında almak, pirincin taşını zamanında ayıklamak adına!

Umarım özlemini duyduğumuz günler geri gelecektir.
Beklentilerimize kavuşamamanın burukluğunu yaşamayız belki o zaman!