Bizi Zeus sandılar

küf tutmuş suskuluklar dudaklarımızda
ıssızlığın kokusu sinmiş
salkım saçak bir söğüt gölgesinde
bilmem hanği şehrin hangi mahallesinde
akıl almaz hayeller kurardık
utancımız kelepçe olur takılırdı kollarımıza
duyğularımıza barikatlar kurulurdu
oysa biz masumduk
iki namuslu serseri, iki hayel mahkumuyduk..

denizlerin maviliğini
gökyüzünün yıldılarını aradılar ceplerimizde
tekmil baharlarını biz çalmışız yılların
güya dizğilerini çekip bir at arabasının
içine umutları doldurmuştuk
aydınlığı biz kapatmışız kola şişesine
oysa zulamızda bir bayat simit
birkaç düş vardı katık ettiğimiz..
şahidimiz sahile vurmuş bir yavru balıktı
birde çok uzaklarda yanan gemici fenerleri..


Batı gemilerin kamaralarında aradılar bizi
nesli tükenmiş yosun kokularında
doldurup güz avlusunda incir kazanlarına
yağmurun hesabını sordular
güya biz çalmıştık bulutları gökyüzünden
ağaçların yeşilini sonra
aşırmışız insanların yüreklerinden sevğiyi
bizim yüzümüzden çıkmış tekmil savaşlar
oysa biz suçsuzduk
unutulmuş bir yerinde adaların
midye kabukları topluyorduk..

her ne dedikse anlamadılar
bizi ZEUS sandılar
kaldırım taşları şahidimizdi
bide kanadı kırılmış martı
biz çalmadık billahi çiçeklerden kırmızıyı
sizin yağmurlarınız değil kipriklerimize tüneyen
biz sulamadık darağaçlarını kinimizle
ne rüzğarı çaldık, ne aydınluğı sakladık
biz o satlerde
şiir dokuyorduk tezğahımızda
şahidimiz bi kurşun kalem
birde bu kirli kağıt..

.................
ÖFKEMİZİ KININDAN ÇIKARDILAR
ÖNCE PRANĞA TAKIP SONRA ZİNCİRE VURDULAR
BAĞIRDIK OLANCA GÜCÜMÜZLE
’BİZ MASUMUZ’ HAYALDİ SAKLADIKLARIMIZ
SORUN KUŞLARA BÖCEKLERE SORUN
BİZ O GECE İKİ ATEŞ BÖCEĞİYDİK KARANLIKTA
TAN YERİ AĞARANA DEK YAŞADIK
VE ÖLDÜK ŞAFAKTA...

ALİ SÖNMEZ