Bizim çocuklarımız

Geleceğin umududur yarınlarda
Aydınlık ünlenir, muştu getirir
Dal dal büyür, boy verir, yeşerir
Bir özveridir evrende
Doğar bizim çocuklarımız

Sabahın er vaktinde başlar bir koşu
Simit satan, simit alan, alamayan
Ağlayan, bağıran, çağıran
Mutlu olan, mutsuz kalan
Hepsinde bir öykü yaşar
Ağıt ağıttır çocuklarımız

Gecenin kör saatlerinde
Bıçak yalar, namlu susar sırtında
Ya bir gece kondu da, ya bir köprü altında
Üşüyen, darda kalan, yalnız yaşayan
Böyle başlar öyküleri destan destan
İşte bunlar da bizim çocuklarımız

Ya bir kaza anında
Ya depremde, ya yangında
Koşar, yayan yapıldak, bir iş peşinde
Kulağına işlenmiştir” bu gün git. Yarın gel”
Bir baltaya sap olamaz eninde
Böyledir bizim çocuklarımız

Daha başka çocuklar da vardır
Kimi okulsuz, kimi öğretmensiz, kitapsız
İlâçsız, doktorsuz ölen çocuklarımız
Daha niceleri… Daha niceleri de var,
Görmediğimiz, duyamadığımız çocuklar
Her birinin yüreğinde bir dünya yatar
Yaşar bizim çocuklarımız

Ve daha başka çocuklar da vardır
Yarınlara ışık tutan çocuklar
Şavkı vurur evrene yıldız yıldız
Görkemli düşler kurarlar kendi kendine
Her biri bir umut içinde
Bunlar da bizim çocuklarımız..

Abdülkadir GÜLER
( Harran’da Atatürk Çiçeği / Şiirler- İzmir 1986 )