Bizim Evin Halleri – Karpuz misali

Tatilini nasıl geçirdin diye soranlara “Yattı kalktı biber, yatsın kalksın patlıcan modunda” diye yanıt vereceğim lakin kaç kişi anlayacak?

Çok eskilerde böyle bir oyun vardı, her birimizin bir adı olurdu, mesela kabak, patlıcan, domates.

Oyunun repliği de şuydu: Önce kendi adını söyler ve secde eder gibi yere kapanır, doğrulurken de aynı hareketi yapmasını istediği kişinin adını söylerdi: Yattı kalktı biber, yatsın kalksın patlıcan.

Şaşalayan yanardı.

Gülmeyin ayol, daha isim-hayvan-şehir oynama yaşına gelmemiştik!

Televizyon deseniz, adını dahi bilmiyoruz!

Annem telefonda soruyor ne yaptığımı, “Yattı kalktı biber, yatsın kalksın patlıcan oynuyorum kendi kendime” diyorum, gülüyor!

Başkalarına tercüme ederek “Karpuz misali” diyorum…

******

Bilgisayar ile yatağım arasında dört karış mesafe var, pat bir taraftayım, pat diğer tarafta; tatil dediğin pijama, terlik, bilgisayar ve yatak! Bu sene böyle!

Berce ısrar ediyor, küçük yeğen, teyze bir tartılsana! Aaa, git başımdan, tartılmayacağım ayol, işte o kadar!

******

Aslında bu karpuz misali durumda Maia’nın da parmağı var; kendini insan sanıyor, kırma olduğundan da öyle zeki ki, köpek olduğunu bir tek ben yatınca yanıma geldiğinde hatırlıyor!

Bebek avutur, büyütür gibi yani… Bir ayağımda sallamıyorum!

Hayır, bu kadar yatıp uykumu da yine onun yüzünden alamıyorum ya; bu yıl tırnaklarını veterinere kestirmiyor, biz de hayvanı dağ tepe gezdiremiyoruz, hani taşı, toprağı eşelerken tırnakları doğal olarak törpülensin, sonuçta o keyfinden gerinirken uyku arasında ben çivili yatakta yatıyor gibi oluyorum!

Üstelik, iki buçuk kişilik yatağın buçuk bölümüne sıkışıp kalıyoruz!

Bir de, apartmana her giren çıkanı muhtar ciddiyetiyle takip edişi var ki; hani her birine her keresinde “Havvv havvvv hauuuvvvvv” diyerek kendini tanıtmasa pek iyi olacak ama!

******

Bizim evin delikanlılar grubu var; oğlum ve arkadaşları: Burak, Orçun, Berkay, 2 x Hakan, bir de Burç’umuz var ama o şimdi Amerika’da…

Onların bizde kaldığı gecelerde Maia yatak değiştiriyor bir süre, sonrasında onlar mı kışkışlıyorlar, Maia mı ısrar ediyor, tam emin değilim, anayurduna geri dönüyor!

Durumu takip edip, tahlil etmeliyim!..

******

Konu nereden nereye geldi, karpuz gibi yatmaktan Maia’ya vardım, huyum kurusun, konuşurken de ben bunu hep yaparım!

İtiraf edelim ama, neden uykuya doyamadığımın bir anlamda analizi olmadı mı?

Beni tanımayan, telefon açmayan, kapımı çalmayanlar için anlamsız gelebilir, lakin birilerinin gülümsediği kesindir…

Neyse…

Madem böyle denk geldi, Maia’nın marifetleriyle devam edeyim: Bizim evin delikanlı grubu var ya, ister biri, ister beşi gelsin, ne kadar sevseler yetmiyor! Havlayıp da komşuları rahatsız etmesin diye özen gösterdiğimizi bildiğinden, mutfak penceresinin altına girip havlıyor meret!

Sesi çın çın çınlıyor!

Bir anda evin içi “Maia”, “Maia gel kızım!”, “Maia sus kızım” nidalarıyla doluyor!

Eşek, resmen şikayet ediyor!

Bir anlamda da istediğine kavuşuyor: Gel kızım, al kızım, ye kızım…

Çocuk yetiştirenler bilir, gün içinde her türlü yaramazlığı yaparlar da, uyuduklarında bir melektirler! Bir de uykudan yeni kalktıklarında…

Aynen öyle…

Hani, küçük bir çocuk tüm ilgiyi üstüne çekmek ister ya, misafirin statüsü hiç önemli değildir, bu köpecikler de öyle…

Hem yaramaz hem masum…

Hele rüya görürken öyle bir iç geçiriyor ki bazen; annesini rüyasında görüyor sanıyorum!

Okşayarak uyandırmamak ne mümkün!

******

Anne! Ve sevgili dostlar…

Yattı kalktı patlıcan, yatsın kalksın domates durumlarım en çok bundan!

“Ver” demeyin ama bana lütfen, yirmi beş günlükken oğlumun ısrarı üzerine annesinden aldık, koynumda, boynumda uyutarak annesini aratmadım!

N’olur anlayın, oğlum için bir canlıyı sahiplenmiş, dört yıl kol kanat germişken; karpuz gibi yatıp büyürüm de, o canavar-masum karışımına kıyamam!

******

Bir başka B.E.H. (Bizim Evin Halleri) nde görüşmek üzere...

Not: Fotoğraf Maia'nın ilk dışarı çıktığı gün çekilmiştir. Şimdi dört yaşında bir abla oldu, pek güzel fotoğraf veriyor ama pikselini ayarlayamadım bir türlü...