Bizim neden süper kahramanımız yok?

Soruyorum hangimiz acaba imrenmedik onlara? Hangimiz elimizdeki dal parçasını he-man ın kılıcı diye “güç bende artık” diyerek sallamadık? Hangimiz sırtımızda annemizin perdesi ile Süpermen olmadık? Hangimiz kafada parizyenden müjde size ile örümcek adam olmadık?

İşte hep hayallerdi bizi ayakta tutan. Ama elin oğlu ne yapıyordu boş durmuyor, sürekli süper kahraman üretiyordu hayal üretmek yerine. Kimi damda geziyor. Kimi dev oluyor, kimi uçuyor, kimi yüzüyor, kimi koşuyor, kimi taşın suyunu çıkartıyordu. Yaz biz? Atıl kurt diyerek sokak kedisine farklı misyonlar yüklerken, yıllarca süper kahramansızlığın pençesinde cebelleşiyorduk.

Mesela bizim süper kahramanımız olamaz mıydı hiç? Bal gibide olurdu ama olsa nasıl olurdu sorun orda?

Öncelikle bir süperliğin bir başlangıç noktası olmalı. Bir şeyler yapılmalı bir şeyler ısırmalı kendisini. Mesela Köpek ısırsa nasıl olur?

“nuri abiiii ne iş yaaa? Kemiği görünce dili sarkıtıyon on metre ?

“ayıp oluyor ama hakancım”

Yok köpek ısırması pek hoş olmadı. Kedi ısırsa nasıl olur diye düşündüm?

“anne babam nerde?”

“Nerde olacak oğlum damda geziyor kaç gündür? Töbe töbe ne oldu bu adama ya? İnsene aşağı nuri çocuklar korkuyor bak… hay Allahın cezası adam karıştırmış gene iplerimi yumakları yaaa”

Mesela yılanda ilginç olurdu!

“ abi ayıp oluyo ama? Ne tükürüyon yaa?

Tabi yenge bu durumdan şikayetçi yine

“ayyyyy nuriii ayyyy be adam yaaaa o nasıl yatış ya bi uyutmadın.. ( tabi nuri abi çöreklenmiş şekilde yatakta)

“konuşma tıııssssssssss” (çıngırak sesi bu arada)

Ama yılanda soğuk hayvan pek hoş olmaz kostüm falan zor iş. Şimdi diyeceğim ki sivrisinek ısırsın ama bu seferde süper kahramandan geçilmez. Hadi hayvanı bulduk elbiseyi nasıl yaptırcaz.

“ihsan abi aramızda kalsın özel bi kostüm bu. Leopar kostümü önünde leopar resmi falan. Ama senden ricam abi duble paça olsun belide az daralt.” : ))

Yok yok ben vaz geçtim ve anladım ki süper kahraman bize ters. İyisi mi “atıl kurt”

“başka derdin…”