Blog'da vefa var mı?

Gözden ırak olan gönüldende ırak olur mu?

Ya da MB da iki gün yazmayan gündemden düşer ve unutulur mu?

Okuduğum bazı bloglarda bu kaygıyı görüyorum.

Bir süre yazmayan arkadaşlar aranıp sorulmadıklarından ve unutulduklarından sitem ediyorlar.

Demek ki burada sadece yazı yazmıyoruz aynı zamanda birbirimize yaşama sevinci de vermek için uğraşıyoruz.

Sayımız kaç kişi bilmiyorum ama ister 300 olsun ister 500 ister 1000 farketmez. Önemli olan burada MB'nın bir ailesi olduğumuz.

Blog yazarı arkadaşlarımız yazdıklarının birbirlerince okunmasını isterken, bunu içten içe beklerken, sadece yazıları değil okunmasını bekledikleri.

Gönüllerinden çıkıp gelen bu duyguların başkalarınca paylaşılırken , kendilerine bir anlamda can yoldaşı da aramaktalar.

Herkes yazısının bir diğeri tarafından okunmasını bekliyor. Beklesinler elbet.
Yorum istiyorlar diğerinden. İstesinler. Yaşamı paylaşmak adına olan bu temiz beklentilerin ne zararı var ki?

Madem ki birbirimizden bu kadar çok şey bekliyoruz o zaman yazan arkadaşlar birbirlerini zaman zaman arayıp sorsunlar.

İki üç gün yazmayan hemen unutulmasın. Gündemden düşmemek için insanlar hergün yazmak zorunda kalmasın.

Yazmaya ara verenleri arayıp soralım derdi nedir? Hasta mıdır, başka sorunu mu vardır?

Bu arada kendini naza çekmek isteyip de ara sıra kaybolan da olabilir. Bırakalım şımarsınlar azıcık.

Yaşamda ne varsa yaşayalım burada.

Ama hep iyilikleri sunalım birbirimize.

Vefayı, insanlığı, farkında olmuşluğu...

Bu farkında olunmak duygusu en önemlisi. Herkes, her canlı kendinin varlığının başkaları tarafından farkedilmesini arzular.

En çok da insan arzular.

O halde madem burada yazıyoruz. İyi bir aile yapısı içinde birbirimizi arayıp soralım, unutmayalım. Yazmayanı arayıp soralım.

Yunus'un dediği gibi "Sevelim sevilelim bu dünya kimseye kalmaz."

resim:balbocegi.blogspot.com