Blog pazarı

Blogların bir pazar, blog yazarlarının da bir mal olduğu blog ortamına kucak açanlarca da, onaylanmış oldu.

Telekom, internet, medya, eğlence alanlarının baş harflerinin birleşmesinden oluşan ‘TIME 2007’ toplantısı yapılacakmış (Özentiye bakar mısınız? Türkçe sözcüklerden yabancı sözcük üretme. Tabii, neden şu: Sözcüklerin biri dışında hepsi zaten Amerikanca, eğlence de ‘entertainment’ için var.) Bu ortama, Milliyet Blog’dan 4 blog yazarı da çağrılmış.

Milliyet blog, blog yazarlarına telif ödemediği gibi, yayınladığı metinlerin tüm yayın haklarına da el koyuyor. Bu üç açıdan hukuken yanlış:

Diğer hiçbir internet ortamı bunu yapmıyor. Tersine yazarlarına para verenler de var.

Telif hakkı bir yazar için temel insan hakkıdır. Nasıl ki ölmek isteyen birini öldürmek suçsa, telif hakkından vazgeçmek isteyen birinin hakkını almak da suçtur.

Temelde gazetecilerde, gazetede veya internetteki yazılarının kitap yayın hakkı saklı kalır.

Tüm bunlara karşın Milliyet blog, yazarların gönüllülük konusunu önesürerek, konuyla ilgili eleştirileri sansürlüyor ve yayınlamıyor.

Gelelim pazara:

Matbu gazete Milliyet’in 200.000-300.000 arasında değişen okuru varken, internet gazetesi Milliyet’in 2 milyon günlük tıklayıcısı var. Bunun 50.000’ini blog yazarları sağlıyor. Bunun anlamı şu: Milliyet’in reklam gelirinin % 2, 5’u onlar nedeniyle oluşuyor.

Tüm bu gerçekler ışığında, blog yazarları o ortama girecek ve kuşkusuz bunlardan söz etmeyecek. Tuhaf bir biçimde, gönüllü kurban gibi, blog yazarlarında yazmak için üste para verme eğilimi var.

Sanırım yeni tüketim anlayışı da bunu sağlamak için düzenleniyor: Seni kıyma yaptığı için, kasaba minnettar olacaksın.

Sonuçta bu yanlış hesap bir yerlerden dönecek. Konu mahkemelere yansısa bile, şimdiki hukuksal düzenimizde, yazarların lehine hiçbir karar umamıyorum.

Örgütlenme deseniz, blog yazarlarının çoğu halinden memnun. Sendikalaşmadan ilk söz edip lanetlenenler gibiyiz.

Ben tek bir blog yazarıyım. Hiçbir zaman da hakkımdan vazgeçmem. Nasıl ki işlemediğim suçlardan dolayı işkence gördüysem, haklı olduğum davada haksız bulunmaktan da gocunmam.

Vaka-nüvisim, yazarım, tarihe kaydedilir.