Blog yazarı mı, köşe yazarı mı? demokrasi…

Köşe yazarı dediğimizde benim aklıma düşen fotoğraflar belli.

Gazetelerin anlaşmış olduğu insanlar.

Bu yaşıma kadar izlemek zorunda bırakıldıklarım var, her günü bana iple çektirenler var.

Başkaca bir hayat hakkı yoktu.

Yazamazdın. Ancak ilk insanlar gibi düşüncelerini taşa kazıyabilirdin. O durumda idik.

Öyle ki, ülkenin artan ihtiyaç ve beklentileri nedeniyle Afrika’ya açılmasına eksen kayması, batından kopma, kim bu Afrıkalılar … flan diyebilen beyaz kafalılara esirdik adeta.

Ben yerelde bir gazete yazmak istedim, adam bana öyle bahaneler uydurdu ki, and içtim, bir gazete açtım. Başım belaya girdi ama her gün ülkem ve insanım için düşündüklerimi özgürce (olabildiğince) yazabiliyorum. Herkesin böyle bir imkanı yok...

Neyse. Milliyet ailesi Blog yazarlığı adı altında bana göre muhteşem bir olay başlattı.

Ve bana çok önemli bir şey hatırlattı.

Geçen gün yayınlanan yazımda var.

“hiçbir zalim, kendisine sessiz kalan bir kitlenin dolaylı desteği olmadan yaşayamaz”

İşte Milliyet blog bu noktada inanılmaz bir kapı araladı.

Susturulmuş toplumun fitili ateşledi, bir yerlere sesini duyurma çabasında olan insanlara bir fırsat verdi, herkes fikrini açıkça yazıyor her konuda. Sınırlama yok, patron yok, ideoloji yok.

Eğer itirazın varsa bir şeylere, bir şeyler düşlüyorsan, düşünüyorsan, öneriyorsan yaz.

Toplumun her kesiminden demokrasiye katkı sağlamanın en güzel yolu bence.

Her konuda olduğu gibi bu konuda da bazı disiplinlerin olması gerekir.

Demokrasi başı bozukluk değildir.

Köşe yazarlarından çok farklı ve güzel bir yönü var MB bana göre.

Yazanların kimseye borcu yok. Sadece Milliyet ailesine müteşekkir olmaları yetiyor.

O nedenle de çok güzel çalışmalar gözlemliyorum ve zannediyorsam yukarıda bahsettiğim beyaz kafalılardan bir çoğu bu kaynaktan besleniyor. Çünkü bazen blogun tümünde bazen bir paragrafında çok güzel dünyalar sığdırılmış. Kedine has rast gele stiller, yorum çeşitlemeleri, fikir jimnastikleri var. Bir ressam gibi bloglar, tuval olarak kullanılıyor. Binbir renk ve desen bazen detay bazen peysaj bazen gerçek üstü flan…

O nedenle çok önemsiyorum blog yazarlığını.

Şüphesiz ki köşe yazarlığı bir rütbe.

İşi, aşı, maaşı belli bir rütbe ama blog yazarlığının bunlardan öte hissi bir derinliği ve gönül birlikteliği var.

Beş binden fazla insan bir potada bir sinerji oluşturuyor. Bunun enerjisi demokrasimizi geliştirecektir.

Bu ortamı yaratan Milliyet Ailesine ve katkıda bulunan bogdaşlarıma canı gönülden teşekkür ediyorum.

Sevgi ve saygılarımla….