Blog yazarlığım üzerine

Gün gelip çattı işte.

Kendime itiraf ediyorum. Aslında zor da olmadı.

Çocukken istediğim, gençliğimde üzerinde düşündüğüm, sonra giderek benden uzaklaşan meslek olan gazetecilik.

*****

İlkokul yıllarında şiire olan ilgimle başlamıştı herşey.

İlk olarak okulum Atatürk İlkokulunda 'Anlat Öğretmenim Seni Dinliyorum' şiirimle okul birinciliği, ardından ilçe birinciliği derken dönemin Kastamonu valisi Kamil Demircioğlu'nun huzurunda Kastamonu birinciliği içimdeki edebiyat sevgisini ta ilkokul döneminde filizlendirmişti. İlkokulda duvar gazetesi çıkarmam istendiğinde yaşım 10 bile değildi. Ortaokul yıllarımda artık sıkı bir Türk edebiyatı okuyucusu olmaya başlamış, öğretmen olan annemle edebiyat üzerine konuşur hale gelmeye başlamıştım. Bu durumun bana büyük bir mutluluk verdiğini hatırlıyorum.

Yine ortaokul yıllarında okul gazetesinde yazılar yazmam istenmiş ve haftalık olarak yazar konumuna gelmiştim. Evde babamın aldığı Hürriyet gazetesini okur, TRT'de ismini duyduğum yeni gazeteleri de dizaynını, içeriğini merak ettiğim için harçlığımla alır, belki babamın düşüncelerine ters gelen bir gazete almışımdır diye de saklardım. Halen isimlerini unutmadığım 'Gölge Adam, Tercüman' gibi gazeteleri sırf merakımdan, sayfa tasarımı, içeriği vb. nedenlerle aldığımı ve rahmetli babaannemin gömme dolabına sakladığımı hatırlıyorum.

*****

Gazetelere olan ilgim bana o dönemde gazete yazma fikrimin ortaya çıkmasına neden olmuştu.Ve şık bir gazete ismi de bulmuştum: EVREN. Başlangıçta annem arkadaşı Hikmet Hoca'nın kızı Evren nedeniyle o ismi koyduğumu düşünse de ben tamamen herkesi kapsayan, hayal gücünün sınırlarını aşarak gazetemi herkese ulaştırabilmek adına bu ismi koyduğumu net olarak biliyorum. Okuldan arkadaşlarımı da ayartıp muhabir olarak görevlendirmiş, bir arkadaşımı Ziraat Bankası'na döviz kurlarını öğrenmeye, diğer arkadaşımı meteorolojiye, ben ise teleferik hattının yıllardır neden atıl durumda olmasıyla ilgili limanda çalışmalara başlamıştım. Bir yandan da şu an net hatırlayamadığım bir deneme yarışması için yazımı hazırlıyordum.

*****

Elle yazarak ve ciddi bir tasarım aşamasından geçirerek hazırladığımız gazeteyi fotokopi ile çoğaltıyor ve gazete ekibimle satışını da üstleniyorduk. Fiyatının üç katı para ile bu gazeteyi satın almalarını daha iyi anlayabiliyorum şimdi. Ve ciddi bir harçlık da çıkarmaya başlamıştık.

*****

Sonrası malum gerçekler... Yoğun sınav dönemleri, robot gibi sınav hazırlıkları beni yazmak boyutundan lise döneminde ciddi bir okuyucu boyutuna taşıdı. Hürriyet okumaya devam ettim. Ama içimde Cumhuriyet gazetesinin o siyah-beyaz görünümü, ciddi duruşu içimde gizliden bir sempati toplamıştı.

*****

Akabinde üniversite yılları, dersane imkanlarımız yoktu, 4 ay Adapazarı'na teyzemin yanında dersaneye giderek kazandığım ve matematikte 5 soru çözüp sözelde 63'te 63 yaparak Edebiyat Fakültesi Arkeoloji bölümünü kazandığım üniversite yılları. Yine çok ciddi bir okuyucu olmuştum. Bu kez dünya edebiyatından ve felsefe konusunda da hızlanarak devam ediyordum. Ciddi tartışmalar yapacak düzeyde sohbetlere iştirak ediyor, elime ne geçerse okuyordum. Ciddi tarih bilincimin oluştuğu yıllardı aynı zamanda üniveriste yıllarım.

*****

Ve mezuniyet, bir hafta sonra Başak adlı arkadaşımın beni araması, kuzeninin bir bankada yönetici olması ve üç kişinin bankanın satış departmanına alınacağını söylemesi, benim görüşmeye giderek mezuniyetimden iki hafta sonra İstanbul'da 5 yıldız lüks bir otelde eğitim için hazırlanmam ve aradan geçen on yılı aşkın zaman içinde başka bir bankada yönetici olmam, bankacılıkta kendimi geliştirmem, daha ileri götürebilmek adına İşletme master'ı yapmam, bu arada siyasi bir partide aktif görev almam için teklif almam ancak şu an için ertelemem hayatın değişik takdirleridir diye yorumluyorum. Bu sürece çağdaş Türk edebiyatı ile ciddi ilgilenmem de ilave edilebilir.

*****

Sonuçta hayat tesadüflerle dolu oldu benim için ama içimdeki yazarlık aşkı hiç bitmedi. Şu sıralar kişisel gelişim ile ilgili kitap, makale vb. okuyor, çeşitli üniversitelede satış, yönetim ve gelişim üzerine konferanslar veriyor, bir yandan da satış ekibimi en iyi şekilde yetiştirmeye çalışıyorum. İşte blog yazmak, böyle bir içimdeki istek ve birikimin sonucu ortaya çıktı. Belki geç belki değil.

*****

Her konuda yazmak istiyorum. Şu an güncelden başladım, heyecan ve mutlulukla başladım, bir kişiye bile ulaşmanın verdiği duyguyu hissediyorum. Yıllardır içimde sakladığım gazeteci olmak ve gazetede yazmak hissini almaya başladım. İşte bunun için bu Milliyet blogdayım.

Bu da benim hikayem..

umut aras