Blog yazarlığında "takındığım yüz” sizi yanıltmasın. O, gerçek ben değilim

Ne çok yazıyorum diye düşündüğüm de oluyor.

En son yazdığımın blog 199. imiş. Bu da 200. olacak.

Kayıt tarihim, 2006 ı gösterse de, Mayıs 2007 den itibaren aktif olarak Milliyet Blog da yazmaya başladım. Beş ayda 200 blog.

Ne çok yazmışım? Ondan daha fazla yazmadıklarım var. Ama hep şunu demek istiyorum. Blog yazarlığında "takındığım yüz” sizi yanıltmasın. Çünkü o ben, gerçek ben değilim.

Blogda yazdıklarıma göre, herşey yolunda değilmiş, ayrılık yaşamışım, acı çekmişim, çok evlenen mutsuz insanlar görmüşüm gibi yazabilirim.

Ama her evliliğin böyle olmadığını, evlenip çok mutlu olanların olduğunu da bilirim.

Yalnızlık çok güzel, böyle mutlu, özgür olduğumu yazarım. Ama sakın bunlara inanmayın.

Çevreden “artık ne zaman yalnızlı bırakacaksın, biz öleceğiz senin mürüvvetini göremeyeceğiz” diyenlerden sıkıldığım da olur.

Ya da zamanın hızlı geçtiğini, her şeyin, tüm güzelliklerin, her zaman böyle devam etmeyeceğini bilirim elbette.

Gerçek hayatta, karmakarışıklar, çelişkiler içinde yalnız olduğumun farkındayım.

Ama çoğu zaman hissettiklerimi değil de, olması gerekenleri ya da farklı şeyleri yazarım.

Neden yazarım? Sebep belli değil.

Sebepsiz bir şey olur mu?

Oluyormuş işte.

Her şeyin mutlaka sebebi vardır diye bir kaide mi var?

İşte bu duygularla, boş boş, çoğu bir işe yaramayan, fazla okunmayan bloglar yazarım. Çoğu zaman, sizlere gerçekte hiçbir zaman olmayan olayları anlatırım.

Benim kim olduğumu merak ediyor olabilirsiniz.

Kimlik bilgilerime de bakıyorsunuz.

Pek bilgi olmadığını görüyorsunuz.

Önemli değil ki zaten kim olduğumuz, önemli olan yazdıklarımızdır bence.

Sizler de benim, belki çok yakınımda, belki de çok uzağımdasınız. Ama kimseyi merak etmiyorum. Hepiniz hayal olup kalacaksınız.

Denizler nasıl susuz olamıyorsa bence bir insanda hayalsiz olamaz.

Hepiniz çok iyisiniz.