Blog zamanı

Sonunda okunma sayımı yüzün altına çekmeyi başardım, başardılar. Son on yazımın ortalaması 50-60 civarı. İşte sevgili MB yazar ve okurları, buranın gerçek okuyucu sayıları.

Çoğunun yaptığı; bir tık, iki satır oku ve yallah!

Kimseye yorum yazma sana da yorum yazmazlar; yazıyorlarsa senin gül gibi yazına değil, karşılıklı gönül işine bir iki kelamdır; aldanma!

Sen ki, yazdıkların dünyanın en güzel metinleri, şiirleridir senin içinde. Ama gerçeği asla öğrenemeyeceksin bu hengamenin içinde.

Bana yeni şeyler anlat canım kardeşim. Google’dan bulacağım ansiklopedilerden bahsetme; bilineni tekrar etme, yağlama kelimeleri, yorma; gerçeğe yaklaş ama zorlama.

Gittiğin-yediğin senin olsun, gördüklerin kaba ayrıntılar: sahi bir kent öyle mi gezilir?

Yemekler neden hep enfestir; hiç mi ağız tadınız yanıltmaz?

Kalem zorlandıkça, bastırınca üzerinden gidile gidile kelimelerin, ucu kırıla kırıla ufacık kalmış; naif anlatımlardan keskine eğrilmiş.

Bir sorun var ama adını siz koyun. Sanki yeni gelenlerde aynı kitaplardan beslenmiş.

Aynı söylemler, söylenecekler, yazılanlar, yazılacaklar; zaman akıyor en acımasız haliyle bize bakar.

Ve nedendir okuyanlar meraksız, heyecansız…

Dört bölüm yazının neden eşit değil okumaları; dağlar kadar farklar var sayılarında ve hepsi birbirine sıkıca bağlı?

“Okura yaz” mı, okunura yaz mı?

Yoksa bırak yazma mı?

Bazıları haketmedikleri övgülerinde rüya aleminde, bazıları zaman doldururken burada; sahi gerçekten gerekli mi burada yazmak, böyle taraflı yöntemlerde?

Ne zaman ve her zaman; zaman kimse için boş akmaz. Boş bile bir anlam ve yük taşırken tüketilen zaman veya MB yediği ve bizden aldığı zamana bu yazım.

Sağlıcakla dostlarım…