Herşeyi yazdım

Herşeyi yazdım...

Şiirler yazdım, şiir gibi değildi. Yazdığımın şiir olduğunu yalnızca ben bildim, başkası bilmese de şiir olduğunu, şiir tadında okumuştur, o yeter bana.

Öyküler yazdım, öykü gibi değildi. Okuyanlar öykü diye okudu, ben okuduğumda anı olarak okudum, onlar gerçekten anıydı, benim anımdı, başkaları için öyküydü.

Anıların hepsini yaşamıştım, hiçbiri özel değildi. Özel olan herşey benimdi, onların hiçbirini yazmadım.

Mesajlar yazdım, ulaşması gereken yerlere, mesajları yalnızca onlar anladılar, belki de anlamadılar.

Bilgiler verdim, hepsi özenle derlenmiş, en duyarlı şekilde hesaplanmış, ilgilenen herkesin işine yarayacak.

Görüşlerim benim doğrularımdı, hepsi hala doğrularım.

Yanlış yapanlara doğru yollar anlattım, onları henüz görmeyenler belki görür bir gün.

Her şeyi yazdım.

Kuşu, kaplumbağayı, kelebeği, kediyi, köpeği, salyangozu, eşeği, güvercini, tavuğu, civcivi, kırlangıcı, kargayı, saksağanı, kumruları, çirkin ördek yavrusunu yazdım.

Elmayı, kirazı, inciri, eriği, böğürtleni, fındığı, kestaneyi, kızılcığı, domatesi, kara üzümü, mantarı, mısırı yazdım.

Menekşeyi, çuha çiçeğini, zellankadefi, gülü, karanfili, küpe çiçeğini, borazan çiçeğini, papatyayı, eğreltiyi, yaprağın her rengini, adını bilmediğim çiçeği yazdım.

Bulutu, güneşi, ayı, yağmuru, karı, rüzgarı, fırtınayı, sisi, yazı, güzü, kışı, baharı, aydınlığı, yıldızı, karanlığı yazdım.

Denizi, dalgayı, deniz fenerini, yelkenliyi, sandalı, balığı, karabatağı, martıyı, limanı, mendireği, lodosu, poyrazı, beyaz balinayı, oltayı, çapariyi, kumu, çakıl taşını yazdım.

Terkedilmiş evi, terkedilmiş deniz fenerini, uzaktaki yelkenliyi yazdım.

İnebolu’yu, Ankara’yı, Yeşilöz’ü, ODTÜ’yü, İstanbul’u, Küre’yi, Kastamonu’yu, Büyükçekmece’yi, Altınoluk’u, Abana’yı, Mersin’i, Van’ı, Doğanyurt’u, Burdur'u, Antalya'yı, doğduğum, yaşadığım, gezdiğim yerleri yazdım.

Gidenler oldu yazdım...

Yazdıklarımdan gidenler oldu, üzüldüm.

Yaşamı yazdım, yaşananları...

İnsanları, insanları, insanları...

Sevdiklerimi yazdım.

Herşeyi yazdım, kimilerini açık açık, kimilerini görünmez mürekkeple.

Aydın Tiryaki
Ankara, 22 Ocak 2008

Blognot: 900. blog oldu. İnsanlık hali, belki 1000. olamaz... Herşeyi yazdığımı 900.’de anlatmak istedim (A.T).