Erdal Ceyhan

http://blog.milliyet.com.tr/erdalceyhan

28 Nisan '16

Kategori: Blog

Okunma Sayısı: 410

Bloghane...

Bak konuya nereden gireceğim…

Burası kimlerin evi..?

Diyeceksin ki, bizim, hepimizin….

Biz hepimiz kimlerden oluşuyor..?

Bir kere Patron takımı; yöneticiler, editörler takımı…

Ondan sonra da, 70 yaşını aşmış piri faniler takımı… (İhtiyarları kim ister.. Onlar huzur evine..)

Diğer yanda elde çalakalem gezen ceberrut, genç kuşak ki, çoğu zaman kırılgan; çoğu zaman atılgan; belli ki kendinden başkasına pek yer vermeyen ama acemilikten de elleri ayakları titreyen yeni kuşak… (Dikkat ensemizde bekliyorlar…!)

Kendi halinde olanlar; kimseye karışıp, görüşmeyenler; bir de hane berduş olup, her yerde gezenler; telefonlaşıp şirketlerini kuranlar…

Çocuklar… Onları da dedeleri amcaları ellerinden tutup buraya getiriyorlar ve şiir yazdırıyorlar: Yaşasın Atatürk, diye…

Ne olup bitenin farkında olanlar; farkında olup yazmayanlar; bir de bir türlü yazamayanlar; yazıp da terse forse olanlar…

Bu işe canı sıkılıp; başka yerde, nerede bir açık kapı görürse oraya dalanlar… Uzaktan gazel okuyanlar… Yine canı sıkılıp, geriye dönenler…

Hane berduşlar… İnsansızlar… Yalnızlar… Dost arayanlar; bulamayanlar… İyi bir aile kızı veya evladı arayanlar… Bulamayanlar…

Bulanık suda balık avlayanlar… Hele oltayı bir atayım; belki de bir gariban düşer, deyip, saldıranlar…

Kendisini buğday ambarında sanıp; hep siz yiyorsunuz… Hani bana bana, diyenler..

MB’un haracını yiyor gibi gösterip, sağ gösterip sol çakanlar…

Bizi dine, imana, Allah'a, Peygambere, Kur'an'a çağırıp; kendisi nereye gittiğini bilmeyenler..

Atatürkçüler,

Kürtçüler…

Şiir yazdığını sananlar…

Hayatını öykü şeklinde anlatanlar…

Hayatının ilk denemelerini, tıpış tıpış “Denemeler” şeklinde yazıya dökenler…

Bütün dünyayı gezip, özet raporlar verenler…

Kocasının yiyemeyeceği yemek reçetelerini, “ilerde lazım olur, kitabıma koyarım,” düşüncesiyle başkalarına tavsiye edenler…

Çat kapı gezenler… MB’luğun dedikodusunu çevirenler…

İzmir’liler … (Onlar bambaşka bir kategoridir) Bazıları çoktandır görünmüyor. Ama belli ki bizi izliyorlar…

Bizi her yandan izleyenler… Dünyanın her tarafından, örneğin Almanya’dan; New-York’dan izleyip, bazılarının leşkerini çıkaranlar… Çoğu zaman sessiz, kimi zaman kıs kıs gülüp, laf sokuşturanlar…

İlanımız çıktı mı, diye satır aralarına girenler…

Onbini aşkın yazar, çizer, izler … takımı. Çoğu zaman sessiz; ara sıra yazanlar. “Bak ben geldim…” diye ilk yazısını yazıp, ikinciye bir şey bulamayanlar…

Her gün aboneymiş gibi, günlük yazısını yazıp… “Bu ayda ödemeleri unuttular,” deyip kendi kendine tatmin olanlar…

“Ben varım.. Yaşıyorum…” diye feryat edenler. Ama kimselerin görmediği kimseler…

Ortalarda gezip, yaramazlık yapıp, amcasının, dedesinin bıyığını çekip “beni nasıl görmezsiniz,” demeye getirenler…

Kimsenin anlamadığı acaip şeyler yazan… Gizli dahiler… Veya kendisini dahi sanıp, arasıra Bakırköy’e muayeneye gidenler… Kendini en akıllı sanıp, kimselere yüz vermeyenler.

Habire yazıp, hiç “Yorum” yazmayanlar; yorum kabul etmeyenler… Yorum yazanları da terse forse edenler.

Burası hepimizin evi.

Burası Blokhane… Yazar, çizer takımının alışkanlık peydahladığı; çoğu kez birbirine görmeden; ne durumda olduğunu sezdiği…

Akıllı ağabeylerimizin, ablalarımızın olduğu.. Onlarsız; onların yorumu olmadan bir günümüzün geçmediği, bir oyun alanımız…

Bazen bir yazı görüp, yazanın elini öpmek istediğimiz. Bazen kardeşimiz; bazen büyüğümüz..

Bazen bir yazı görüp, “yahu bu yazıyı Editör takımı nasıl basmış, “diye hayret ettiğimiz, yazar takımı ve onun üstündekiler.

Yani hepimiz… Tüm yazanlar, çizenler… Gayret dayıya düştü, diye vatanı buradan kurtarmaya çalışanlar.

Hepimiz, birimiz için, birimiz hepimiz için… (Yaşasın… Ama doğru mu..??)

Neyse kendimize bir kapı bulmuşuz. İçimizi dökmek için… Başka ne isteriz ki… Kendimize göre okuyanımız da var; eleştirenimiz de var…

Allah'tan umut kesilmez… Bir de bakarsın.. Bu kapı sahipleri, bir gün bu gani istekleri kırmazlar ve hepimize yetecek kadar bir maaş bağlarlar..! O zaman da dadından yinmez..

Neyse şimdi, gelsin reklamlar, gitsin yazarlar… Biz de bir iş yaptığımızı sanalım ve bu dünyaya çeki düzen vermeye çalışalım. Ola ki bir gün, birileri sözümüzü dinlerler ve MB’loğu bize tapularlar…

Olmaz olmaz, deme; olmaz olmaz… Demiş atalarımız. Ha gayret, yine sabah oldu… İş başına bu günkü yazı hazır olmalı. Müşteriler bekliyor!

Şahin ÖZŞAHİN, NAHİDE ÇELEBİ, Cem Beraat Çamsarı ve 2 diğer kişi bu blog'u önerdi.

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (11)

Çok sandalyeli bir bloghane burası, her yazana bir sandalye var sayın hocam, dimağınıza sağlık, selam ve saygı ile...

Yurdagül Alkan

01.05.2016 15:57

Cevap :: Evet, gelene "Git" demiyorlar.. Yeter ki güzel bir Türkçe ile gelsin.. Teşekkürler. Saygılar Sayın Alkan. 02.05.2016 4:27

Hangi cümlede yer aldığımı bulamadım ama herhalde ben de varımdır burada...

Kerim Korkut

30.04.2016 21:07

Cevap :: Sen kendi kendini bulamazsan, ben nasıl bulayım seni?? Sen sağol. 01.05.2016 11:59

Değerli Erdal hocam, ne güzel tanımlamışsınız türlü türlü "Bloghane" sakinlerini, umarım benim de yerim vardır.Emeğinize sağlık dilerim selam saygılarımla

Cemile Torun

30.04.2016 20:55

Cevap :: Siz, eli öpülecek insanlar arasındasınız.. Büyük saygılar. 01.05.2016 12:00

Öncelerinden bir alaydık Daha sonra tugayları aştık Şimdilerde kolorduya dayandık Giriş tarihinden bu yana rütbeler aldık Ama yerimizde saydık Fırsat bu fırsat dedik Sayfamız editörü olmak istedik Şimdiye kadar, cepten yedik Boğaz tokluğuna çalışdık Yıllar yılı, zam bile istemedik Yıllık izinlere çıkmadık Pankart bile açmadık Neydi o yaşanan yastık kavgaları Blog yüzü ile yastık yüzünü karıştıranları Bel altı vuranları Tanıdık birer birer onları Şimdi hepsi, gerilerde kaldı “La minör tondan” istemezükler çektik Yeniçerilileri bile geçtik Kız Kulesinin külahını bile, tersyüz ettik. Ağrıdı dişim, nanay Çok içmişim nanay Nanay yavrum nanay Ana konu üretmek Mehter Marşı ile yürümek Bir ileri, iki geriye gitmek Az gitmek, uz gitmek Tıktık’ları istiflemek. Blog aleminde tabur bozanlar Laylay lom’a prim verenler Ah neler yaşadık neler Ah naneler naneler İşin özü, “yazmak” iken Lüks değil miydi laylay lom demek? Laylay lomcu’ ya prim vermek...

Muzaffer Cellek

30.04.2016 10:50

Cevap :: Binlerdik.. Onbinler olduk, diyorsun.. Herkes kendi meşrebince yazıp çiziyor. Ama Sayın Cellek sizin gibi yazı ustası, gazeteci çok az. Hem İzmir'den, hem Bartın'dan güzel havalar estiriyorsunuz.. Blogu çok etkili bir şekilde kullanıyorsunuz.. Sizi ilgiyle izliyoruz. Saygılar, selamlar üstad. 30.04.2016 15:53