Borç ödemek

29 Ekim’ e bir kaç gün kaldı!

" bayram nedir " dedim kendime

Bir ömürdür ben gibi bir deliye

Can Yücel’ in dizeleri.Hani “ Deliye her gün bayram ” sözüne atıf mıdır, yoksa o sözden esinlenme bir dize mi? Hangisi olduğu önemli mi? Herkese göre bir anlamı var mutlaka bayramın.

Oğluma sordum “ Bayram nedir? ” i, verdiği yanıt düşündürücüydü! “ Baba nedir değil, kimdir? demen gerek! ”

Öylesine uzaklaşmışız, uzaklaştırılmışız ki, yakında “ Ne gerek var bu bayramlara ? ” deyip ekonomiyi bahane edecek ve kaldıracaklar bayramları! 23 Nisan, 29 Ekim, 19 Mayıs, 30 Ağustos... Nostaljik bir kavram olarak kalacak büyük olasılıkla gelecek kuşaklara...

Yaşayanlar görecek. Umarım yanılıyor olurum. Ama gidişat hiç de öyle görünmüyor ‘ miyop ’ laşan beynime...

Hani o böbürlendiğimiz, gurur duyduğumuz, " uğruna canımızı feda ederiz " diye salladığımız bayrağımız var ya ; ay yıldız... Onu bize armağan edenlerin bir kısmı ; azıcık bile kalsalar, yürümekte, konuşmakta zorlansalar da hayattalar.. Yani üzerinden yüz yıllar geçmedi henüz o bayrağa rengini veren, uğruna dökülmüş kanların...

Ve anlamını yitirmiş, biz henüz ikinci, üçüncü, dördüncü kuşaklar için... Kime ne ki? Dumlupınar’ dan, İnönü’ den, Sakarya’ dan!.. Oralarda yaşanan dramlardan, heba olup giden canlardan, mezarı bile bilinmeyen babalardan, amcalardan, dayılardan... Kime ne?

Aslında düşünüyor, konuşuyor, yanlış davrandığımızı da kabul ediyoruz. Belli ki her keresinde bir sonraki bayrama katılıp bu coşkuyu çocuklarımıza aşılamayı hedefliyoruz. Ama... ya sonra?

Kıbrıs gazisi Seyitoğlu’ nun dediği gibi bırakıyoruz " bayram meydanı "nı orda bulunması zorunlu olanlara.. Yani Kaymakama, yani Belediye Başkanına, yani...

Eminim o makamlarda bulunmasalar onlarda gelmez " bayram meydanı "na ya!

Eeee Kim için yapılıyor bu bayramlar?

Gereksiz mi?

Borçluyuz arkadaşlar.. Borçlu.. Vergi dairesine, Bedaş’ a, İSKİ’ ye, Kredi kartlarına olan borç gibi bir borç değil bu!

Bu borcu ödemeye ne cüzdanınızdaki nakit, ne borsadaki yatırım yeter.. Gündelik kazançla ödenmeyecek kadar büyük ; bayrağı, çoluk çocuğunu alıp " bayram meydanı "na inecek kadar basit bu borcu ödemek.

Anneye, babaya, öğretmene, Kaymakama, savcıya, hakime, esnafa, sanatkara, zanaatkara, Sporcuya... Velhasıl Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin tüm bireyleri bir borcumuz var bu Cumhuriyeti bize hediye edenlere..

Bayramdan bayrama olsa da saygıyla anarak ödeyeceğimiz bir borç.

“Adım John, Suzannna olsaydı da fark etmezdi” diyenler, Cami olmasa da olurdu, Kilise de aynı işi görür ” diyenler sözüm size değil elbet.

Haydi bakalım 29 ekime birkaç gün kaldı.. Borcun ilk taksitini ödemeye ne dersiniz?