Boş boyut

alıntı

cinayet esnasında günleri karıştırıyordum

güneşin alnı kısıktı

tutmamıştı akşamın dibi

artık büyüdün demişlerdi

kısa kesmiştim saçlarımı

çerçevesi kelebekli gözlükle bakıyordum

olay mahalline

öğlenüzeri kuruydu hava

üşümüştüm

bi gülüş ısmarlamıştım allaha

kalmadı taze bitti

elim ermiyordu yekinsem kaldırırdım

akşam karanlığını düştüğü yerden

boş veeer dedim

kendi kendine doğar nasılsa

yeniden

en güzel yüzümü taktım

çoğukez bozuk bi musluktan sızar gibi sürekli

damlardı ya pıhtı bi gülüş

öylece karşıladım

az az ışık giriyordu

sıkı sıkı örttüğüm çocukluğumdan

sürekli avucunu uzatıyordum elimin

içinde bir çift mavi göz göğe bakan

mum diksin elime saklambaç oynayan

boş boyutlu bi caymak kapının ardı

hangi dağı kaldırsam altında insan yüklü vagonlar

hangi bulutu aralasam kırlangıç sürüsü

kuş bakışı bi meydana dik gözünü

doğabilen ve ölebilen ne varsa

biraz çiçek aslında hepsi

biraz böcek dağılacak az sonra

az sonra nasıl bakar duvar karşı duvara

nasıl birleşir dirsekleri dirseklerine

nasıl sallanır örümcek evinin bahçesinde

nasıl kanar sallanmaya kör sinek

gibi değişir siluet

hiç gülmemiş mermer bi büst ağzıdır maktul

ince bi kuş sığabilir

1967doğumluyum. Lise mezunuyum. Okumayı ve yazmayı hep sevdim. Kelebek kanadı kırılganlığında bir ha..