Boşa Akar Umut Çeşmesi

Her gün sabah umutla yola koyuluyoruz

Neşeyle umutla bugün olacak diyoruz evet bugün!

Anlatıyor, anlatıyor, anlatıyoruz,

Dinlemiyorlar, dinlemiyorlar, dinlemiyorlar

Susuyorlarsa dahi, susuzlukları anlattıklarımıza değil o belli,

Soruyoruz, sonra cevap vermiyorlar; en basit şeylere

Gülüyorlar edepsizce

Lise bitiyor bu sene; planın ne!

Plan da ne; üniversiteye gideceğiz ya işte,

Altı kere sekiz; cevap yok, yine gülüyorlar,

Aralarından biri çıkıyor sonra “kırk dokuz eder hocam”

Bilemedin elli, elli eder belli.

Eksiktir veya fazla,

Mecmua, dergi, sürekli eğitimle ilgili kitaplar tavsiye ediliyor

Alıyoruz, okuyoruz onları.

Uymuyor bize, uygulayamıyoruz yine.

Evladım sen usta olacaksın, bakıyorlar dikkatle gözlerimize

Çok kısa bir süre, dağılıyor dikkatleri

İpleri başkasında belli

Eskiden, gözü oyunda olan bizlerin yerine

Gitmiş, gelenler, Y veya Z kuşağı, korkarım bu son kuşak.

Şiir yok, sanat yok, edebiyat hep hikâye, roman,

Hikâyelerde para, mafya, daha çok para.

Parasız insan gereksizmiş, öyle öğrenmişler kaderin sillesinden

Hayallerde Ayfon, Şahin ya da bir Doğan!

Derslerde iman, Kur’an var da

Sıkışınca hemen yalan,

Dardayız, dardayız.

Zamansız ölen, ölümsüz şarkıcının anlatımıyla “zorumuza gidiyor,  gardaş, zorumuza…”

Hedefe attığımız her mermi karavana

Ona üzülüyoruz belki de…